تجلی هنرهای مختلف در مشرق زمین نشان از فرهنگ عمیق و کهن این سرزمین هاست و هنر پارچه بافی هم مانند بسیاری از هنرهای صناعی می تواند بیانگر فرهنگ،ارتباطات و سنن هر سرزمینی باشد. در این میان دو تمدن ایران و چین از دیرباز به واسطه راه ابریشم با یکدیگر مناسباتی داشته و تبادلات آن ها در زمینه پارچه بافی باعث ایجاد طرح ها و نقش های مختلف بر روی پارچه ها شده است. در تاریخ پارچه بافی ایران، دوران ساسانی یکی از شاخص ترین دوره هاست و پارچه هایی که از این دوران به دست ما رسیده است نشان از فرهنگی عمیق و کهن در سرزمین ما دارد. همچنین ابریشم های چین همواره مورد توجه غربیان بوده است، به ویژه در دوره سلسله تانگ که اوج شکوفایی هنر است. در این پژوهش که به شیوه توصیفی- تحلیلی به نگارش در آمده است تلاش شده تا با بررسی تطبیقی پارچه های دوران ساسانی در ایران و پارچه های چین در دوره همزمان با دوره ساسانی، علاوه بر شناخت نقوش پارچه های این دو به تاثیرات متقابل آن ها و همچنین شباهت ها و تفاوت های این نقوش بپردازیم. به کارگیری نقشمایه های ساسانی در پارچه های چین می تواند نشان از تاثیر عمیق تمدن و فرهنگ ساسانی بر این سرزمین باشد.