کاهش نرخ سود سپرده ها سیاستی بود که دولت همواره برآن پافشاری میکرد. سیاستی که سبب میشد نقدینگی به سوی صنعت و تولید سوق داده شود و بازار سرمایه را رونق بخشد. طرح کاهش نرخ سود سپردههای بانکی موفقیتآمیز بود چون قسمت قابل توجهی از نقدینگی را جذب بازار سرمایه کرد. بهطوریکه شاخص بورس به طرز چشمگیری افزایش یافت. اما وقتی سودآوری موازی ارز و سکه زیاد شد مردم رفته رفته به بازار سرمایه بی اعتنا شدند و این امر خروج سرمایه ها از بورس را به دنبال داشت .در این پژوهش فرضیاتی در خصوص تاثیر مولفه های مختلف بر روند ورود و خروج سرمایه به بازار اوراق بهادار و بازار های موازی ارز و سکه مورد بررسی قرار گرفت نتایج نشان می دهد که ارز می تواند به عنوان یک دارایی جانشین برای سایر دارایی های از جمله سهام مطرح باشد . افزایش نرخ ارز به معنا ی کاهش ارزش پول ملی است وممکن است افراد پول خارجی را به خاطر سود آوری به جای سایر دارایی ها از جمله سهام جایگزین کنند . کاهش قیمت سهام و جایگزینی آن با تقاضای ارز می تواند بافرض ثابت بودن سایر شرایط ، منجر به کاهش تقاضای سهام گردد .از سوی دیگر مشاهده شد که بین نرخ نقدشوندگی سهام و تقاضای ورود و خروج به بازار سهام رابطه مستقیم و معنا داری وجود دارد. همچنین می توان ملاحظه نمود که به کار گیری سیاست انبساطی پولی در اقتصاد ایران دارای اثر روانی منفی بر روی شکل گیری انتظارات ومیل به سرمایه گذاری است ولذا می تواند زمینه افت تقاضای سهام در بورس را فراهم سازد در حالت خاص اگر افزایش حجم پول ناشی از کسری بودجه دولت باشد می تواند اثر منفی بر رفتار قیمت سهم و در نهایت بر تقاضا داشته باشد . از آنجا که بازار های موازی بازار سهام در ایران بازار های ارز ،طلا و مسکن هستند با رونق گرفتن این بازارها ، کاهش تقاضا در بازار سهام ایجاد میشود و به صورت منطقی سرمایه های خارج شده از این بازار به بازار های موازی حرکت می کنند .