گروه شمع اغلب با شمع هایی با طول یکسان طراحی می گردد، اما اثرات اندر کنش میان شمع ها و جابجایی های ‏شالوده ی گسترده واقع بر روی گروه شمع، بیانگر این مطلب است که یک گروه شمع با طول های یکسان ممکن ‏است چیدمان بهینه ای نباشد.‏ این پایان نامه سعی دارد تا با استفاده از الگوریتم های بهینه سازی جامعه ی مورچگان گسسته، جامعه ی ‏مورچگان پیوسته، جامعه ی ذرات کلاسیک و الگوریتم جامعه ذرات با رفتار کوانتومی با جهش دیفرانسیلی، با هدف ‏کمینه کردن طول شمع ها یا نشست تفاضلی شالوده ی گسترده به صورت جداگانه، و با نگاهی به چگونگی چیدمان ‏شمع های درجاریز بتنی در گروه شمع و با توجه به قیودی مانند نشست کلی و تفاضلی شالوده گسترده و فشار ‏مضاعف میان شمع ها (در اثر تداخل حباب های تنش)، طرحی بهینه و قابل اجرا را ارائه کند، و سعی دارد کاستی-‏های تحقیقات گذشته را تا حدی تکمیل نماید.‏ بهینه سازی گروه شمع با هدف کمینه کردن طول شمع ها و یا با هدف کمینه کردن میزان نشست تفاضلی ‏می تواند باعث افزایش سختی گروه شمع، کاهش میزان هزینه، افزایش میزان کارایی گروه شمع، و کاهش میزان ‏لنگر در شالوده ی گسترده و نتیجه کاهش میزان ترک ها و تنش ها در سازه ها و شالوده گردد.‏ در شالوده های متقارن با بارگذاری قائم یکنواخت، متقارن و سراسری، چه برای کمینه کردن نشست تفاضلی، ‏چه برای بهینه کردن طول شمع ها، نتایج نشان دهنده ی شمع های بلند تر در ناحیه ی مرکزی، و شمع های کوتاه تر ‏در اطراف شالوده می باشد. در ضمن در مورد مزیت چیدمان دایروی برای شالوده های متقارن و بارگذاری متقارن ‏قائم، بحث شده است.‏ کلمات کلیدی: بهینه سازی،گروه شمع، ‏aco r، ‏qpso، نشست تفاضلی