چکیده هدف: درمان ارتودنسی به علت تجمع طولانی مدت پلاک باکتریایی بر روی سطوح مینایی می تواند منجر به از دست رفتن ساختمان های دندانی کلسیفیه و ایجاد white spotگردد. علی رغم تلاشهای فراوان جهت پیشگیری از دمینرالیزاسیون مینا ، ضایعات سفیدهنوز در بسیاری از بیماران ارتدنسی ایجاد می شوند. میکروابریژن شامل کاربرد ترکیب اسید و یک ماده ساینده در سطح مینا است که برای درمان این ضایعات استفاده می گردد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه دو روش میکروابریژن (1-اسید هیدرو کلریک18%- پامیس و اسید ارتوفسفریک37%- پامیس) جهت بهبود ضایعات سفید و مقایسه تغییر رنگ دندانها پس از درمان می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه شصت دندان پرمولر کشیده شده که فاقد پوسیدگی و هیپوپلازی مینا بودند انتخاب شدند. ضایعات سفید در مینای سطح باکال دندانها بطور مصنوعی ایجاد شد. دندانها به صورت تصادفی در سه گروه قرار داده شدند:1- پالیش به عنوان گروه کنترل 2- میکروابریژن با اسید هیدرو کلریک 18% و پامیس و 3- میکروابریژن با اسید ارتوفسفریک37% و پامیس.پس از این مرحله سه گروه به مدت 1 هفته (روزانه 5 دقیقه) در محلول چای-قهوه غوطه ور شدند. رنگ نمونه (lab) توسط کالریمتر قبل و بعد از ایجاد ضایعات سفید همچنین قبل و بعد از درمان و پس از غوطه ور سازی در محلول رنگی انجام شد.و سپس ?? ( با استفاده از فرمول ) بین هر دو مرحله محاسبه شد. داده ها توسط آزمونهای آماری multiple measurementو توکی آنالیز گردید. یافته ها: از نظر آماری برای 1?? و 2?? اختلاف معنی داری وجود نداشت. برای 3?? بین گروه 1و 2 و برای 4?? بین گروه 1و 3 اختلاف معنی داری وجود داشت .همچنین هر سه گروه از نظر 5?? با یکدیگر اختلاف معنی داری نشان دادند(p<0.05). نتیجه گیری: رنگ قابل قبول بلافاصله پس از سه روش درمانی نتایج بهتری را در گروه hcl و پالیش نشان داد.پس از قرار گرفتن در معرض محلول چای و قهوه نتایج بهتری در گروه h3po4 و پالیش مشاهده شد. کلید واژه ها: ضایعات سفید، میکروابریژن، تغییر رنگ