عمومیترین و باصرفه ترین روش شناخته شده انتقال نفت و گاز طبیعی از محل تولید به مصرف کننده نهایی در حجم بالا و به صورت بدون وقفه، استفاده از خطوط لوله قطور فولادی و شبکه های پرفشار انتقال می باشد. در فشارهای بالای کاری، ایمنی و بی نقص بودن سازه و مقاومت آن در مقابل رشد ترک، از اهمیت ویژه ای از نظر مهندسین طراح خط لوله انتقال گاز برخوردار است. به طور همزمان تقاضا برای لوله های فولادی دارای استحکام بالا همراه با چقرمگی مناسب، رو به افزایش است. این لوله ها تا قبل از دهه1970 با استفاده از فولادهای نورد گرم و نرمالیزه شده و پس از این زمان از فولادهای ترمومکانیکال ساخته می شوند. بخش وسیعی از خطوط لوله انتقال گاز در ایران از جنس فولاد api x70 می باشد که با استفاده از فرایند ترمومکانیکال تولید و بصورت لوله های به قطر 56 اینچ بطور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. لذا ضروری است مقاومت در برابر رشد ترک (خصوصاً تحت بارگذاری دینامیکی) به عنوان یکی از مهم ترین خواص مکانیکی، برای این فولاد بررسی و با استانداردهای خطوط انتقال گاز مقایسه شود. در تحقیق حاضر به منظور ارزیابی رفتار دینامیکی فولاد api x70 (فولاد پایه)، با استفاده از آزمون ضربه شارپی، اطلاعاتی نظیر انرژی شکست و درصد سطح شکست برشی در بازه دمایی گسترده بین دمای محیط و دماهای فوق سرد بدست آمده و با استاندارد api 5l (2007) مقایسه می گردد. همچنین منحنی تغییر رفتار نرم به ترد (منحنی انتقال) برای اولین بار در ایران بر اساس انرژی شکست، انبساط جانبی و سطح شکست برشی ترسیم و تطابق مدل وایبول برای دماهای رفتار کاملاً ترد و رفتار انتقال، بطور آماری بررسی و مقایسه می گردد. شکست نگاری نمونه ها با استفاده از عکس برداری الکترونی روبشی (sem) انجام و سطوح شکست نرم و ترد در دماهای مختلف بررسی و تحلیل می گردد.