این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین بلوغ عاطفی والدین و سازگاری اجتماعی فرزندان انجام شده است که پژوهشی از نوع همبستگی می باشد.جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه شهر تهران و والدین انها بوده و حجم نمونه شامل 450 نفر ( 150نفر والدپدر، 150 نفروالد مادر، 150 نفر فرزندان دختر) نفر از این جامعه می باشد که بصورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند.با استفاده از روش رگرسیون و همبستگی پیرسون به تحلیل داده ها پرداخته شده است، یافته های پژوهش نشان می دهد که بین بلوغ عاطفی والدین و سازگاری اجتماعی فرزندان رابطه معنادار وجود دارد. با توجه به تحلیل یافته ها بوسیله رگرسیون و همبستگی پیرسون ،بین مولفه های بلوغ عاطفی (عدم ثبات عاطفی ،بازگشت عاطفی ونا سازگاری اجتماعی) و سازگاری فرزندان رابطه منفی معنادار وجود دارد. همچنین بین فروپاشی شخصیت و سازگاری فرزندان رابطه معکوس (منفی) معنادار وجود دارد. یعنی هر اندازه فروپاشی شخصیت بالا باشد احتمال سازگاری کمتر است و بالعکس. و همچنین نتایج نشان دادکه بین فقدان استقلال و سازگاری فرزندان رابطه معنادار وجود ندارد.