شار ته‏نشینی، مقدار جامد عبور کننده از واحد سطح تیکنر در واحد زمان و مبنای تعیین ظرفیت تیکنر است. عامل دیگر که برای بررسی قابلیت آبگیری دوغاب‏ها بکار می‏رود حداقل غلظت جامد است که در آن شبکه به هم پیوسته ذرات تشکیل ‏می‏شود که به آن نقطه ژل ?g می‏گویند. برای بررسی تاثیر عوامل مختلف بر شار ته‏نشینی و نقطه ژل باطله مجتمع مس شهربابک، از آزمایش‏های ته‏نشینی ناپیوسته استفاده شد.. بر اساس نتایج بدست آمده، افزایش ph، نرخ مصرف، تعداد مراحل اضافه شدن و رقت محلول فلوکولانت منجر به افزایش شار ته‏نشینی شد. برای آهک هیدراته یا آهک کشته مقدار بهینه 60 گرم بر تن در حالیکه برای آهک زنده این مقدار 20 گرم بر تن بود. مصرف بیش از حد مورد نیاز کواگولانت باعث کاهش شار ته‏نشینی ‏شد. همچنین یک بار وارونه کردن استوانه بیشترین شار ته‏نشینی را تولید کرد، اما بدلیل مخلوط سازی ناکافی در بخش بالایی استوانه مایع کاملاً شفاف بدست نیامد. از طرف دیگر، برگرداندن بیش از حد ساختار لخته‏ها را از بین برده و اثرات معکوسی هم بر شار ته‏نشینی و هم بر شفافیت مایع داشت. زمان بهینه آماده‏سازی محلول فلوکولانت در شرایط آزمایشگاهی 45 دقیقه بود. با افزایش دما از 1 تا 52 درجه سانتی‏گراد شار ته‏نشینی 8/1 برابر کاهش یافت. لیکن در دماهای 8 و 30 درجه سانتی گراد تفاوت در شار ته‏نشینی نا چیز بود. با افزایش نرخ مصرف فلوکولانت می‏توان تا حدی تاثیر ریز شدن ذرات در کاهش شار ته‏نشینی را کاهش داد. نتایج بدست آمده از آزمایش‏های ته‏نشینی تعادلی نشان داد که ph تاثیری در نقطه ژل ندارد و تاثیر افزایش تعداد مراحل اضافه شدن فلوکولانت نیز بسیار نا چیز است. نرخ مصرف و رقت محلول فلوکولانت مقدار بهینه‏ای دارد که در شرایط آزمایشگاهی بترتیب gr/t 15 و gr/cm3 04/0بوده، افزایش تعداد دفعات هم زدن دوغاب و درشت‏تر شدن ابعاد ذرات نیز باعث افزایش نقطه ژل شده‏اند.