کشورهای در حال توسعه ای چون ایران برای حضور در عرصه تجارت بین الملل، لازم است به دنبال الگوی مناسبی جهت رقابت و ارتقاء توان رقابتی خود باشند. اگر در یک تعریف ساده از توان رقابتی، آن را "سهم محصولات/خدمات یک کشور از بازار جهانی " بدانیم، به این پرسش اساسی می رسیم که سهم شرکت های epc ایرانی از بازار جهانی تا چه حد می باشد و از آنجا به پرسش اصلی پژوهش هدایت می شویم و اینکه عوامل موثر بر افزایش توان رقابتی شرکت های ایرانی در بازارهای برون مرزی چه می باشند؟ در این پژوهش برای بررسی این موضوع، مدل الماس ملی مایکل پورتر که مدلی شناخته شده و چند وجهی برای بررسی چنین موضوعاتی می باشد، به کار گرفته شده است و با عنایت به فاکتورهای 6 گانه در آن مدل، 6 پرسش فرعی برای کنکاش کامل موضوع پژوهش در نظر گرفته شده است. در عین حال، ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه ای شامل 36 سوال می باشد که پس از غور و تفحص بر موضوع وادبیات تحقیق، طرحریزی و به کار گرفته شده است. در پرسشنامه پژوهش، برای هر کدام از سوالات فرعی، 6 پرسش به ترتیب حضور در مدل پورتر در نظر گرفته شده است و در نهایت با آمار توصیفی و استنباطی یافته های حاصل از تحقیق تجزیه و تحلیل گردیده اند که نشان می دهد در میان فاکتورهای 6 گانه مدل پورتر، فاکتور پنجم یعنی عامل دولت و پس از آن عامل چهارم یعنی راهبردهای رقابتی بیشترین تأثیر را دارند و در میان عوامل 36 گانه مورد بررسی هم نقش ارتباطات سیاسی و روابط حسنه از سوی دولت با کشورهای هدف و در کنار آن رفع یا کاهش تحریم های اقتصادی به عنوان موثرترین عوامل شناخته شده اند. در فصل آخر پژوهش هم نتایج حاصل و پیشنهاداتی کاربردی و همچنین پیشنهاداتی در راستای پژوهش های آتی، ارائه گردیده است.