هدف اصلی در این پایان نامه ساخت نانوذرات فریت نیکل-کبالت به روش سل ژل خود احتراقی، و همچنین بررسی اثرات افزودن مقادیر مختلف یون آلومینیوم غیر مغناطیس، بر روی خواص ساختاری و مغناطیسی نانوذرات تهیه شده می باشد. بررسی و مطالعه روش های مختلف تهیه نانوذرات، نشان می دهد که روش سل ژل خوداحتراقی، به دلیل تولید محصولی همگن با درجه ی خلوص بالا و پایین بودن نسبی دما و زمان تکلیس آن، از بهترین روش های تهیه این نانوذرات می باشد. نانوذرات فریت نیکل-کبالت-آلومینیوم به روش سل ژل خوداحتراقی، از نیترات های فلزی، محلول آمونیاک (برای تنظیم ph) و اسید سیتریک، به عنوان مواد اولیه تهیه شدند. همه ی الگوهای پراش اشعه ایکس نشان دادند که نمونه ها به شکل تک فاز اند و تطابق خوبی با ساختار اسپینل مکعبی دارند. میانگین اندازه ی نانوبلورک ها با افزایش غلظت آلومینیوم، کاهش یافتند. همچنین تصاویر sem نیز با نتایج xrd در تطابق اند. اندازه گیری های مغناطیسی نشان دادند که با افزایش غلظت آلومینیوم، مغناطش اشباع، پسماند و میدان وادارندگی کاهش می یابند که نشان می دهد فریت نیکل-کبالت با جانشانی یونهای 3+al تبدیل به یک ماده ی مغناطیسی نرم می شود، که می تواند کاندیدای مناسبی برای کاربردهای مواد مغناطیسی نرم، مانند ضبط مغناطیسی و ابزارهای مایکروویو باشد.