توانمندی انسان برای تولید باران و تعدیل آب و هوا به عنوان یکی از راه های استحصال آب در بسیاری ار کشورها خاصه کشورهایی که بحران آب را پیش روی خود دارند مطرح است بنابراین انسان همواره به دنبال منابع و راه های نوین برای برطرف کردن این مشکل می باشد. یکی از منابعی که از توجه انسان ها به دور مانده ابرهایی هستند که به علت برخورد با کوه ها از حرکت بازمانده وبه جای باران زایی از بین می روند. به صورت طبیعی کوه ها به عنوان منابع حرارت که تابش خورشید را جذب می کنند باعث شکل گیری و حرکت ابرها می شوند اما در مواقعی که گرمای لازم جهت حرکت وجود ندارد ابرها برای مدت زمانی در پشت کوه ها محبوس می شوند از اینرو بررسی روند مصنوعی ایجاد گرما که موجبات آزاد شدن ابرها را از پشت کوه ها فراهم آورد مسئله نوینی است که در این پایان نامه به آن پرداخته شده است. هدف از انجام این الگوسازی تعیین دمای مناسب جهت حرکت ابر در شرایط جوی متفاوت و ارتفاع های مختلف می باشد. نتایج حاصل شده نشان می دهد ایجاد اختلاف دما در زیر ابر در یک روز از فصل های مختلف باعث جا به جایی ابر شده و با در نظر گرفتن شرایط دیگر شاید بتوان این الگو را به حقیقت مبدل کرد. در جهت ارزیابی امکان انتقال ابر به سطوح بالاتر با اعمال گرما، الگویی دو بعدی از کوه طراحی وجا به جایی در شرایط پایداری و مکانی مختلف در سه ارتفاع 300، 500، 700 متری از کف دره در دو روز در فصل های بهار و پاییز برای ابر در نظر گرفته شده است و در آخر مقایسه ای میان نتایج حاصله با یکدیگر و همچنین با شرایط طبیعی انجام شده است. در مدلی دیگر حرکت ابر در اثر اعمال گرما و همچنین وجود باد میانگین 2 متر بر ثانیه در منطقه بررسی و با دیگر الگوها مقایسه شده است. در این الگو انتقال با اعمال منبع حرارتی یکنواخت در شیب کوه و کف دره جهت ایجاد جریان همرفتی مدنظر می باشد تا از این طریق ابر همراه با حرکت هوا جا به جا شود.