در این تحقیق به بررسی عوامل موثر بر ساختار بازار در سطح کد های چهار رقمی صنایع مواد غذایی و آشامیدنی ایران طی دوره زمانی 1386-1374 با استفاده از روش داده های ترکیبی پرداختیم. نتایج به دست آمده نشان می-دهد که حداقل مقیاس اقتصادی، تبلیغات، شدت مخارج تحقیق و توسعه و شدت سرمایه فیزیکی از جمله عوامل موثر بر افزایش تمرکز در این بخش از صنعت بودند. همچنین اندازه بازار و خالص صادرات اثر منفی و معنی-دار بر تمرکز دارند. علاوه بر این نتایج تأیید کننده وجود رابطه غیر خطی بین شدت تبلیغات و تمرکز در این صنعت می باشد.