شخصیت حقوقی بین المللی، توانایی پذیرش تکالیف و بهره مندی حقوق تحت نظام حقوق بین الملل است. تلاش بازیگران غیردولتی در وصول به این جایگاه، برای مزیت هایی همچون تسهیل فعالیت های فراملی، امکان مشارکت در تصمیم سازی های جهانی، حق حضور در دادگستری های بین المللی و بهره مندی از مصونیت های خاص تابعان حقوق بین الملل می باشد. دولت ها و سازمان های میان دولتی راغبند که به سایر موجودیت ها، شخصیت حقوقی بین المللی اعطا شود و مسوولیت در قبال اعمالشان مهیا گردد. در ایجاد اشخاص حقوقی جدید نیازمند رضایت تابعان حقوق بین الملل و توانایی اجرایی، علمی و عملی موجودیت های درمعرض شخصیت حقوقی بین المللی هستیم. سازمان های غیردولتی دارای شایستگی های لازم جهت کسب شخصیت می باشند و با توانمندسازی به سطح مطلوب می رسند. باید رضایت دولت ها که تابعان اصلی حقوق بین الملل هستند را جلب نمود. دولت ها نسبت به عملکرد و توانایی های سازمان های غیردولتی بی اعتمادند که می توان با سازکارهایی این بی اعتمادی را از بین برد و شخصیت حقوقی بین المللی را برای سازمان های غیردولتی اعتبار نمود. در سازکارها هم نظرات و نگرانی های دولت ها تامین می شود، هم شایستگی های سازمان های غیردولتی در کسب شخصیت حقوقی بین المللی نادیده گرفته نمی شود. روش ها، وضعیت حقوقی مبهم سازمان های غیردولتی را سامان می دهند، نظام واحد عملکردی ایجاد می کنند و بر موجودیت های فاقد مسوولیت بین المللی، مسولیت تحمیل می کنند؛ این نفع شخصیت حقوقی بین المللی تشکل های غیردولتی برای حقوق بین الملل می باشد. سازمان های غیردولتی نیز در انجام امور مالی و پروژه های فراملی خود با روانی ملموسی روبرو می شوند.