مقدمه: داروهای مهارکننده گیرنده آنژیوتانسین از دسته داروهای ضد فشار خون ونارسایی قلبی وبیماریهای کلیوی با دفع پروتئین هستند که به علت اثرات سمپاتولیتیک و افزایش قدرت عضلات تنفسی ودرنتیجه بهبود آزمونهای تنفسی وکاهش هماتوکریت در درمان بیماریهای مزمن ریوی مورد توجه قرار گرفته اند.در این مطالعه اثردر مانی احتمالی لوزارتان در بیماریهای مزمن ریوی مورد بررسی قرار گرفت. اهداف اثر درمان اضافه کردن لوزارتان بردرمانهای متداول بیماری انسدادی مزمن ریویcopd تعیین می شود. روشها : مطالعه از نوع کار آزمائی بالینی تصادفی شده دو سو کور بر روی 70 بیمار با بیماری انسدادی مزمن ریوی بود .پیامد مورد انتظار اولیه بهبود علائم بالینی و اسپیرومتری در این بیماران بود.پیامدمورد انتظار ثانویه کاهش هماتوکریت بود. گروه مداخله تحت درمان با قرص لوزارتان 25میلی گرم روزانه به مدت یک ماه و ادامه آن به مقدار 50 میلی گرم روزانه به مدت 3 ماه و گروه کنترل نیز طی این مدت به مدت 4 ماه دارونما دریافت کردند.درمانهایی که بیماران جهت درمان نگهدارنده می گرفتند به همان شکل ادامه یافت. در ابتدا وانتهای مطالعه اسپیرومتری،شدت تنگی نفس بر اساس mmdr scale، و هماتوکریت درتمام بیماران چک شد. نتایج : پیامد مورد انتظار ثانویه یعنی کاهش هماتوکریت (p.v=0.007) و افزایش fev1 با (p.v=0.001)وfef% 25-%75 با ( (p.v=0 وfev1/fvc با p.v=0.02) ) تفاوت معنی داری بین قبل و بعد ازمطالعه درمقایسه با گروه شاهد وجود داشت.(p.v<0.05) ، ولی در مورد fvc با p.v=0.69)) و بهبود شدت تنگی نفس بر اساس mmdr ((p.v=0.30اختلاف معنی داری بین قبل وبعد از مطالعه درمقایسه با گروه شاهد وجود نداشت.(p.v> 0.05) نتیجه گیری : مدارک موجود نشان می دهد که لوزارتان باعث بهبود شاخص های تنفسی و کاهش هماتوکریت بیمارانcopd می شودولی اثری بر علائم بالینی(شدت تنگی نفس) این بیماران دیده نشد.