در این پایان نامه، یک روش وارون سازی مبتنی بر تلفیق داده های گرانی و مقادیر معلوم عمق موهوی حاصل از روش های لرزه ای پیشین، به منظور برآورد عمق موهو ارائه شده است. این روش که از آنومالی های بوگه طول موج بلند به عنوان داده های اصلی استفاده می کند، عمق های معلوم حاصل از مطالعات پیشین را به عنوان قیدهای وزن دار در فرایند وارون سازی در نظر می گیرد. در این روش مشکل نایکتایی نتیجه وارون سازی داده های گرانی از بین می رود. تغییرات دوبعدی موهو با روش مذکور و با فرض کردن اختلاف ثابت بین چگالی پوسته و گوشته برای کل ایران محاسبه شده است. بر اساس نتایج به دست آمده، میانگین عمق موهو در ایران 5/47 کیلومتر است. ضخامت پوسته در زون زاگرس 48 الی 56 کیلومتر است. ضخامت پوسته در زون سنندج - سیرجان به بیشترین مقدار خود می رسد. بر اساس نتایج به دست آمده، کوه های البرز مرکزی و کپه داغ دارای پوسته به ضخامت 50 الی 54 کیلومتر هستند. ضخامت پوسته در منطقه آبشرون – بالکان زیاد است که می تواند تأییدی بر نظریه فرورانش حوضه خزر جنوبی به زیر خزر شمالی در این ناحیه باشد. پوسته خزر در جنوبی ترین قسمت آن نازک می شود و ضخامت آن در ناحیه مرکزی حوضه خزر جنوبی به کمتر از 40 کیلومتر می رسد. در قسمت هایی از ایران مرکزی ضخامت پوسته 42 الی 46 کیلومتر است که در محل دشت لوت به کمتر از 40 کیلومتر می رسد.