سالیانه بیش از 4 میلیون تن پلی اتیلن با دانسیته بالا توسط کاتالیزور فیلیپس cr/sio2با فرایند فاز گازی و محلول، در دنیا تولید می شود. به همین علت ضروری است که برای تهیه این کاتالیزور از یک نگهدارنده مقرون به صرفه و اقتصادی استفاده شود. از این رو سیلیکای اروژل و زروژل به عنوان نگهدارنده انتخاب شدند که برای تهیه آنها از پیش ماده ارزان قیمت سدیم سیلیکات استفاده شد.سیلیکای اروژل و زروژل موادیهستند با تخلخل بسیار بالا،که از شبکه ای از ذرات، در مقیاس نانو که با یکدیگر پیوند عرضی ایجاد کرده اند، تشکیل شده اند. عموما دانسیته توده کم، مساحت سطح بالا و حجم حفرات قابل توجه، از مشخصات این دسته ازمواد هستند. از جمله مهمترین کاربردهای سیلیکای اروژل و زروژل، استفاده ازآنها به عنوان نگهدارنده برای ساخت انواع کاتالیزورهایتریمریزاسیون و پلیمریزاسیون اتیلن می باشد.ازآنجایی که مراکز فعال کاتالیزوری،روی سطح و درون حفرات موجود در بافت سیلیکاژل تشکیل می شود، می توان گفت بسیاری از خواص و مشخصات محصول نهایی از جمله جرم مولکولی، توزیع جرم مولکولی، طول زنجیره ها، شاخص ذوب و مورفولوژی پلیمر، ارتباط مستقیم با ساختار نگهدارنده سیلیکایی دارد.از خواص مهم کاتالیزورهای تولید پلی اولفین ها، قطعه قطعه شدن در طول پلیمریزاسیون می باشد و نگهدارنده سیلیکایی باید این قابلیت را داشته باشد، چراکه در غیراین صورت حفرات موجود در بافت سیلیکا توسط زنجیره هایپلیمر تولیدشده، مسدود می شود که این امر موجب کاهش فعالیت کاتالیزور و ایجاد اختلال در فرایند پلیمریزاسیون شده که در نهایت باعث کاهش راندمان می شود. تمام مراحل ساخت سیلیکای اروژل و زروژل در خواص محصول نهایی نقش موثر دارند و بنابراین کنترل دقیق مساحت سطح، اندازه و حجم حفرات امری بسیارمهم در ساخت این دسته از نگهدارنده هامی باشد.