در جامعه امروز، پدیده جهانی شدن، موجب کم رنگ شدن روابط اجتماعی و کاهش سطح تعاملات شده است. در این میان فضاهای عمومی شهری نقشی بسزا در برقراری مجدد این تعاملات و پدیده «اجتماعی شدن» دارند؛ پدیده ای که جامعه شناسان آنرا مجرای اصلی و اساسی انتقال فرهنگ میان نسل ها می دانند. از طرفی دیگر، پدیده جهانی شدن، موضوعاتی نظیر حقوق بشر، صلح جهانی و غیره را به همراه خود می آورد، چرا که در طول این روند پر شتاب، حیات بین المللی انسان، جدا از تفاوت های ظاهریشان با یک اهمیت مورد توجه قرار می گیرد. در چنین شرایطی، اهمیت توجه به حضور و حقوق مردم در کلیه رشته ها و علوم کاربردی، به دغدغه اصلی طراحان و مهندسان مبدل شده است، تا جایی که متخصصان طراحی شهری، یک فضای شهری را در گرو حضور انسان و فعالیت او معنا می کنند. در پروژه حاضر سعی بر آن بوده است تا فضای در دست طراحی، به لحاظ ایجاد تعاملات و بالا بردن سطح مشارکت اجتماعی، فضایی درخور و قابل باشد. توجه به دیدگاه تک تک افراد جامعه، به جهت تقویت مشارکت اجتماعی و ایجاد علاقه در استفاده کنندگان به حضور در فضا، امری اجتناب ناپذیر است که به دلیل گستردگی آرا، با بکارگیری نظرات نظریه پردازان معماری و طراحی شهری و همینطور بهره گیری از علوم رفتاری و علم روانشناسی محیطی، اصولی مشترک و کلی در زمینه ارتقاء سطح مشارکت اجتماعی، ترغیب کنندگی فضاها برای کاربران و ایجاد حس تعلق به مکان برای استفاده کنندگان تبیین و ارائه شود. همچنین با بررسی نمونه های مشابه، وضهیت اقلیمی تهران، استانداردهای طراحی و همچنین راهکارهایی در راستای بازآفرینی عرصه های بلااستفاده و اصول طراحی مرکز شهری سرزنده، روند طراحی پروژه معماری به انجام رسیده است.