این تحقیق به منظور بررسی مقایسه تأثیر دو روش تدریس فعالیت-محور و سنتی بر درک خواندن فارسی دانش آموزان کرد زبان پسر پایه دوم راهنمایی شهرستان بوکان در سال 1388 انجام گرفت. فرضیه های مورد تحقیق عبارتند از: الف- روش تدریس فعالیت-محور به پیشرفت درک خواندن دانش آموزان کرد زبان کمک می کند. ب- روش تدریس سنتی به پیشرفت درک خواندن دانش آموزان کرد زبان کمک می کند. ج- بین روش تدریس سنتی و فعالیت- محور بر پیشرفت درک خواندن دانش آموزان تفاوت وجود دارد. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر پایه دوم راهنمایی در شهرستان بوکان می باشد. نمونه این تحقیق 45 نفر می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. روش تحقیق در مطالعه حاضر از نوع آزمایشی محسوب می گردد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه (20سوال) محقق ساخته می باشد. روایی پرسشنامه به وسیله اساتید تأیید و پایایی آن از طریق نرم افزار spss به دست آمد. در تحلیل داده ها علاوه بر روش آماری توصیفی (فراوانی، میانگین و درصد) در آمار استنباطی نیز از روش آزمونt استفاده گردید. نتایج بدست آمده بیانگر این است که با توجه به فرضیه اول روش تدریس فعالیت محور با 99/0 به پیشرفت درک مطلب کمک می کند. با توجه به فرضیه دوم روش تدریس سنتی نیز با همین درصد به پیشرفت درک مطلب کمک می کند و در نهایت اینکه بین روش تدریس فعالیت محور و سنتی در فرضیه سوم تفاوت وجود دارد و این تفاوت با 95/0به اثبات رسیده است. بنابراین، می توان گفت که هر سه فرضیه معنادار است.