ردهی خاصی از مسالهی برنامهریزی خطی است. این مدل با وضعیتی سروکار دارد که یک کالا از مبداهایی به مقصدهایی ارسال میشود. در این نوع مساله هدف، تعیین زمانبندی ارسال است که ضمن برقراری محدودیتهای عرضه و تقاضا، مجموع هزینهی ترابری را مینیمم کند. در این مدل فرض میشود که هزینهی ترابری در یک مسیر معین، با تعداد واحدهای ارسالی در آن مسیر نسبت مستقیم دارد. در این پایاننامه به بررسی مساله ترابری توسعهیافته پرداخته میشود، این مساله در حالتی در نظر گرفته میشود که متناسب با هر کمان چندین ورودی و خروجی وجود داشته باشد. همچنین با استفاده از روش تحلیل پوششی دادهها مفهوم کارایی نسبی برای هر الگو یا plan احتمالی مساله ترابری بررسی میشود تا از میان این الگوهای احتمالی بهترین مسیر شناسایی شود. برای رسیدن به این هدف، از دو مدل برنامهریزی خطی برای تعیین بهترین مسیر با بیشترین مقدار کارایی استفاده میشود و درستی این روش با در نظرگرفتن چندین مثال عددی مورد بررسی قرار میگیرد. در مسایل استاندارد ترابری تنها هزینه ارسال کالا از هر مبدا به هر مقصد در نظر گرفته میشود، در حالیکه در مسایل واقعی ترابری علاوه بر هزینه ارسال عوامل دیگری (ورودیها و خروجیهای مختلفی) هم در محاسبات دخالت دارند. در نتیجه با توجه به اهمیت موضوع ترابری در مدیریت و اقتصاد سعی بر آن شده است که با استفاده از روش تحلیل پوششی دادهها به بررسی الگوهای احتمالی ارسال کالا و همچنین یافتن بهترین مسیر با بیشترین مقدار کارایی پرداخته شود. هدف از این تحقیق شناسایی بهترین مسیر ارسال کالا از مبدا به مقصد در مساله ترابری توسعهیافته با در نظر گرفتن چندین ورودی و خروجی است. با توجه به اهمیت موضوع ترابری در مدیریت و اقتصاد سعی بر آن شده است که با استفاده از روش تحلیل پوششی دادهها به بررسی الگوهای احتمالی ارسال کالا و همچنین یافتن بهترین مسیر با بیشترین مقدار کارایی از میان همهی مسیرهای احتمالی پرداخته شود.