نام پژوهشگر: مجید سردقی
مجید سردقی بهنام کامکار
آگاهی از انواع پوشش سطح زمین و فعالیتهای انسانی در قسمتهای مختلف آن و به بیان دیگر نحوهی استفاده از زمین، بهعنوان اطلاعات پایه برای برنامهریزیهای مختلف از اهمیت ویژهای برخوردار است. نقشههایی که نمایشگر چنین فعالیتهایی در سطوح مختلف زمین باشد، نقشه کاربری اراضی نامیده میشود. برای توسعهی پایدار هر منطقهای، نقشه کاربری اراضی ضروری بهنظر میرسد. دادههای حاصل از سنجش از دور، در هر ناحیهای جهت تهیه نقشه کاربری اراضی همچنین جهت ارزیابی منابع طبیعی ضروری بهنظر میرسد. تحقیق حاضر با هدف استفاده از عکسهای هوایی مربوط به سال 1345، تصاویر etm سال 1381 و ماهواره irs، سنجنده liss3 مربوط به سال 1387 جهت تهیه نقشه کاربری زراعی حوزه قرهسو بر اساس روشهای طبقهبندی حداکثر احتمال، فاصله ماهالانوبیس و حداقل فاصله از میانگین صورت گرفت. ابتدا تصاویر زمینمرجع گردیدند. سپس محدوده حوضه قرهسو از تصاویر جدا شد، بر روی تصاویر pca (تجزیه مولفههای اصلی) اعمال شد. شاخص پوشش گیاهی (ndvi) نیز برای تصاویر محاسبه شد. ارزیابی صحت نقشههای حاصل از طبقهبندی با استفاده از 1466 واقعیت زمینی نقطهای صورت گرفت و ضریب کاپا و صحت کلی برای نقشههای سالهای 1381 و 1387 محاسبه شد. نتایج نشان داد که اراضی زراعی در سال 1345 مساحتی معادل 90744 هکتار داشتند که این اراضی در سال 1387 به 89715 هکتار کاهش یافتند. مناطق مسکونی در طی این دوره 42 ساله بیش از 5/2 برابر افزایش یافتند بهطوریکه در سال 1345 مساحت آن از 1899 هکتار به 5016 هکتار در سال 1387 افزایش یافتند.