آگاهی از انواع پوشش سطح زمین و فعالیت‎های انسانی در قسمت‎های مختلف آن و به بیان دیگر نحوه‎ی استفاده از زمین، به‎عنوان اطلاعات پایه برای برنامه‎ریزی‎های مختلف از اهمیت ویژه‎ای برخوردار است. نقشه‎هایی که نمایش‎گر چنین فعالیت‎هایی در سطوح مختلف زمین باشد، نقشه کاربری اراضی نامیده می‎شود. برای توسعه‎ی پایدار هر منطقه‎ای، نقشه کاربری اراضی ضروری به‎نظر می‎رسد. داده‎های حاصل از سنجش از دور، در هر ناحیه‎ای جهت تهیه نقشه کاربری اراضی هم‏چنین جهت ارزیابی منابع طبیعی ضروری به‎نظر می‎رسد. تحقیق حاضر با هدف استفاده از عکس‏های هوایی مربوط به سال 1345، تصاویر etm سال 1381 و ماهواره irs، سنجنده liss3 مربوط به سال 1387 جهت تهیه نقشه کاربری زراعی حوزه قره‎سو بر اساس روش‏های طبقه‎بندی حداکثر احتمال، فاصله ماهالانوبیس و حداقل فاصله از میانگین صورت گرفت. ابتدا تصاویر زمین‎مرجع گردیدند. سپس محدوده حوضه قره‎سو از تصاویر جدا شد، بر روی تصاویر pca (تجزیه مولفه‎های اصلی) اعمال شد. شاخص پوشش گیاهی (ndvi) نیز برای تصاویر محاسبه شد. ارزیابی صحت نقشه‏های حاصل از طبقه‏بندی با استفاده از 1466 واقعیت زمینی نقطه‏ای صورت گرفت و ضریب کاپا و صحت کلی برای نقشه‏های سال‏های 1381 و 1387 محاسبه شد. نتایج نشان داد که اراضی زراعی در سال 1345 مساحتی معادل 90744 هکتار داشتند که این اراضی در سال 1387 به 89715 هکتار کاهش یافتند. مناطق مسکونی در طی این دوره 42 ساله بیش از 5/2 برابر افزایش یافتند به‏طوری‏که در سال 1345 مساحت آن از 1899 هکتار به 5016 هکتار در سال 1387 افزایش یافتند.