چکیده مداخلات روان شناختی می تواند به واسطه بهبود وضعیت روانی، اجتماعی، خانوادگی سهم بسزایی در کاهش علائم بیماران مبتلا به سرگیجه ی روان تنی داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی مدیریت شناختی- رفتاری استرس بر کاهش علائم نورولوژیکی و روانشناختی در بیماران زن مبتلا به سرگیجه روان تنی بوده است. این پژوهش به روش نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه انجام شده است. نمونه شامل 28 بیمار زن مبتلا به سرگیجه روان تنی با تشخیص متخصص مغز و اعصاب بود که به شیوه دردسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی (14 نفر) و گواه (14نفر) گمارده شده اند. مداخله ی شناختی- رفتاری مدیریت استرس طی 10 جلسه ی 2 ساعته و به مدت5/2 ماه در گروه آزمایش انجام گرفت. پرسشنامه vss (مقیاس علائم سرگیجه) و پرسشنامه ی dass-42 (مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس) و خرده مقیاس های جسمانی سازی، وسواس- اجبار و حساسیت در روابط متقابل مقیاس scl-90-r توسط هر دو گروه در سه مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل شدند. نتیجه ی تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که ارائه ی مداخله ی مدیریت شناختی- رفتاری استرس منجر به کاهش معناداری در علائم نورولوژیک و روانشناختی در روابط متقابل در بیماران مبتلا به سرگیجه ی روان تنی می شود.