مواد با خواص تشخیصی کاربرد گسترده ای به خصوص در توسعه حسگرها دارند. یک تکنیک مهم برای سنتز مواد با خاصیت تشخیصی، تکنیک قالب زنی مولکولی می باشد. پلیمر قالب شده ی ریواستیگمین و پلیمر قالب نشده، به روش غیر کووالانسی با استفاده از ریواستیگمین به عنوان مولکول قالب، متاکریلیک اسید به عنوان مونومر عاملی و اتیلن گلیکول دی متاکریلات به عنوان عامل اتصال عرضی دهنده، به روش پلیمریزاسیون رادیکال آزاد سنتز شد. خروج کامل مولکول ها ی قالب از ساختار پلیمر به وسیله-ی تکنیک ها ی ft-ir و tga بررسی و تائید شد. به محض خروج مولکول قالب از شبکه پلیمری، مکانها ی تشخیصی خاصی که از نظر شکل فضایی، اندازه و گروه ها ی عاملی مکمل مولکول قالب هستند، ایجاد می شوند. پلیمر قالب شده قادر به پیوند مجدد با مولکول قالب می باشد. در بخش اول این پایان نامه یک حسگر پتانسیومتری بر پایه ی پلیمر قالب مولکولی معرفی می شود. با استفاده از روش تاگوچی، شرایط بهینه برای تهیه ی غشا بر پایه ی پلیمر قالب مولکولی ارزیابی شده و میزان تاثیر و همچنین مرتبه ی بزرگی هر پارامتر بر شیب نرنستی الکترود نیز تعیین شد. حسگر پیشنهادی دارای شیب نرنستی ( mv/decade1/1 ± 7/30) در محدوده ی غلظتی 2-10 × 0/1 –5-10 × 0/1 مولار بود. حد تشخیص 6-10 × 3/6 مولار به دست آمد. این حسگر برای اندازه گیری ریواستیگمین در کپسول، پلاسمای و سرم خون، ادرار و مغز موش مورد استفاده قرار گرفت. در بخش دوم این پایان نامه، یک حسگر ولتامتری جدید برای اندازه گیری ریواستیگمین معرفی می شود. الکترودهای خمیرکربنی به علت ویژگی هایی چون گستره ی آندی وسیع، جریان زمینه کم و تهیه ارزان از پرکاربردترین الکترودهای کار بشمار می آیند. الکترودهای اصلاح شده ی شیمیایی برای حساسیت و گزینش پذیری بهتر در مقایسه با الکترودهای خمیرکربنی ساده بکار برده می شوند. رفتار الکتروشیمیایی ریواستیگمین در سطح این حسگر توسط تکنیک ولتامتری چرخه ای و ولتامتری پالس تفاضلی مورد بررسی قرار گرفت. پلیمر قالب شده در خمیر کربنی به عنوان جزء انتخابگر و عامل پیش تلغیظ در اندازه گیری ریواستیگمین عمل کرده و الکترود خمیر کربنی اصلاح شده با پلیمر قالب شده توانایی انتخابگری زیادی در مقایسه با الکترود خمیر کربنی تهیه شده با پلیمر قالب نشده، نسبت به ریواستیگمین نشان می دهد. برخی پارامترها ی موثر بر پاسخ الکترود بهینه شده و سپس منحنی کالیبراسیون در محدوده غلظتی3-10 × 0/1 تا 6-10 × 0/2 مولار رسم گردید. حد تشخیص 6-10 × 0/1 مولار به دست آمد. این الکترود برای اندازه گیری ریواستیگمین در کپسول، سرم خون و ادرار مورد استفاده قرار گرفت.