هدف از پژوهش حاضر تبیین نقش واسطه گری تاب آوری در رابطه بین هوش معنوی و سلامت روان می باشد. آزمودنیهای این پژوهش را 250 دانش آموز تشکیل می دهند که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از میان دبیرستان های شهر بندر لنگه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل سه پرسشنامه به این شرح می باشند: مقیاس تاب آوری کانر – دیویدسون ( csir - dc) ، مقیاس استرس، اضطراب و افسردگی (ssad) ، مقیاس هوش معنوی (sis ). در این پژوهش علاوه بر استفاده از آمار توصیفی برای تأیید فرضیه پژوهش از روش آماری تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که تاب آوری نقش واسطه گری معناداری در رابطه بین هوش معنوی و سلامت روان ایفا نمی کند. اما تاب آوری قادر به نقش واسطه گری معناداری را در رابطه بین هوش معنوی و دو بعد از ابعاد سلامت روان (افسردگی، اضطراب) ایفا کند.