صنعت به عنوان قوه محرکه توسعه اقتصادی یک کشور محسوب می شود و به نقل از گونارمیردال حجم صنعت و صنایع ماشینی در هر جامعه معرف بالابودن سطح تولید است و منجر به افزایش رشد اقتصادی جامعه خواهد شد.موقعیت فعلی صنعت و پراکندگی آن در سطح جهان باعث ایجاد شکاف اجتماعی، اقتصادی و سیاسی میان جوامع بین المللی گردیده وتفاوت های فاحشی میان سهم ارزش افزوده کشورهای توسعه یافته با ارزش افزوده کشورهای درحال توسعه وجود دارد.جدا از این مسئله ،رشد صنعت و تولید ارزش افزوده صنعتی در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران منجر به تمرکز شدید صنایع و ارزش افزوده ناشی از آن در شهرهای بزرگ، پایداری این شهرها و ناپایداری شهرهای کوچک اندام کشور گردیده است و روز به روز شکاف این شهرها بیشتر می شود. در این پژوهش مکانسیم های موثر در گردش سرمایه در شهرک صنعتی خادم القرآنی شهر بروجن و میزان ارزش افزوده ناشی از تولید صنعتی و میل جغرافیایی آن مورد بررسی قرار گرفته است .این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی وبا بهره گیری از مطالعات اقتصادی وجغرافیایی و انجام پژوهش های میدانی مصاحبه و پرسشنامه از صاحبان صنایع و مدیران سرمایه انجام گرفته است. نتایج مطالعات انجام شده نشان می دهد که با وجود همجواری نزدیک به شهر بروجن ، این شهرک نتوانسته نقش عمده ایی در توسعه اقتصادی،اجتماعی ،کالبدی و رفاهی شهر داشته باشد وحجم وسیع ارزش افزوده صنعتی به خارج از منطقه انتقال می یابد. از سوی دیگر سهم شهر بروجن تامین نیروی انسانی ماهر و غیر ماهر در روند اقتصادتولیدی شهرک است .در همین ارتباط اشتغال 1901نفر ازجمع کارکنان این شهرک را به عهده دارد.همچنین نشان داده شد که نیمی از صاحبان سرمایه در شهر بروجن ساکن هستند اما رغبت چندانی به سرمایه گذاری در شهر بروجن ندارند.اندازه شهر،عدم توانایی شهر در تامین مواد اولیه ،بازار فروش و ارائه خدمات اداری،تجاری وبانکی مناسب ازجمله علل سهم بری اندک شهر بروجن از ارزش افزوده و میل جغرافیایی ارزش افزوده به دو مادر شهر ایران ،اصفهان و تهران می باشد.