پلی وینیلیدین فلوراید یک پلیمر نیمه بلوری است که داراِی پنج شکل بلوری (?، ?، ?، ?، ?) می باشد . معمولترین شکل بلوری این پلیمر فاز ? است. این فاز یکنواخت است و همِین امر باعث می شود در طبیعت پایدار باشد و به دلیل درهم بودن بارهای مثبت و منفی غیرقطبی است. این غشاء پلیمری در پزشکی به عنوان فیلتر برای انتقال و کشف پروتئین، با استفاده از پادتن مورد استفاه قرار گرفته (نوعاً غشاء نیتروسلولز و پلی وینیلیدین فلوراِید استفاده مِی شود) و همچنین پس از اصلاحات صورت گرفته بر روی آن می تواند به عنوان الکترولیت در سلولهای سوختی استفاده شود. تلاش برای بهبود خواص غشاءها از روش های متفاوتی از جمله پردازش پلاسما، تابش اشعه فرابنفش، لیزر و پردازش یونی می باشد. در این پژوهش غشاء پلیمری پلی وینیلیدین فلوراید با اندازه سوراخ m???/? ، تحت تابش پرتوی الکترونی در دزهای kgy5?-3?? قرار گرفت. تغییرات ایجاد شده در غشاءهای پرتو دیده توسط آنالیزهای sem، ftir، xrd و tga مطالعه شد. میکروسکوپ الکترونی روبشی تغییر اندازه سوراخها را نشان می دهد. خواص شیمیایی غشاءهای پرتو دیده توسط طیف سنجی مادون قرمز بررسی شد. نتایج پراش اشعه ایکس نشان می دهد که بلورینگی غشاءها، تحت تابش پرتو الکترونی تغییر بارزی نمی کند. آنالیز tga کاهش وزن نمونه ها هنگام افزایش دما را نشان می دهد. تغییرات ایجاد شده به دز پرتو تابشی بستگی دارد.