با تغییر رویکرد نسبت به مهارت نوشتاری ، از رویکرد فراورده محور به رویکرد فرایند محور، زبان آموزان می بایست پیش نویس های متعددی بنویسند که هر کدام نیازمند بازبینی و بازخورد از سوی معلمان است. با ظهور رویکرد فرایندی نوشتار، بازخورد معلمان نسبت به نگارش زبان آموزا ن به موضوع جالبی برای تحقیق تبدیل شد. اگر چه تعداد قابل توجهی مطالعه در زمینه بازخورد نوشتاری معلمان انجام شده است، این مبحث همچنان موضوعی بحث برانگیز است. مطالعات انجام شده موضوعات گوناگونی ازقبیل نکات مورد توجه معلمان برای ارائه بازخورد نوشتاری، روش های ارائه بازخورد نوشتاری، تاثیر ارائه بازخورد نوشتاری معلمان بر نگارش زبان آموزان، و واکنش زبان آموزان به بازخورد نوشتاری معلمان را بررسی نموده اند. با این وجود، با مطالعه پیشینه تحقیق مشخص شد تحقیقات محدودی در زمینه تفاوت های میان بازخورد نوشتاری معلمان انگلیسی زبان و غیرانگلیسی زبان انجام شده است. افزون بر این، هیچ مطالعه ای تاثیر زبان مادری معلمان را بر نوع و روش بازخورد به زبان آموزان مورد بررسی قرار نداده است. به علاوه، اگر چه مطالعات بسیار اندکی در زمینه تاثیر تجربه معلمان بر نحوه ارزیابی آنان انجام شده است، هیچ تحقیقی تاثیراحتمالی تجربه تدریس معلمان بر بازخورد نوشتاری آنان را بررسی نکرده است. در کنار ارائه بازخورد نوشتاری موثر به زبان آموزان، ارزیابی نگارش آنان نیز کاری دشوار برای معلمان است. اما، مطالعات اندکی تاثیر زبان مادری و تجربه تدریس را بر ارزیابی معلمان بررسی نموده است. هدف این تحقیق بررسی تفاوت میان نوع بازخورد نوشتاری (محتوا یا صورت) و روش بازخورد نوشتاری (مستقیم یا غیر مستقیم) معلمان انگلیسی زبان و غیرانگلیسی زبان است. این تحقیق همچنین به بررسی ارزیابی معلمان انگلیسی زبان و غیر انگلیسی زبان از نگارش دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی پرداخته است. معلمان با تجربه و بی تجربه نیز در زمینه بازخورد نوشتاری و ارزیابی نگارش مقایسه شده اند. از 21 معلم غیر انگلیسی زبان به همراه 19 معلم انگلیسی زبان با دو تا هفت سال تجربه تدریس خواسته شد تا سه انشای جدلی که توسط دانشجویان سطح متوسط در دانشگاه شیراز نوشته شده بود را ارزیابی کرده و باز خورد نوشتاری بر آنها ارائه کنند. معلمان سپس پرسشنامه ای را تکمیل کردند. داده های به دست آمده با استفاده از تست های آماری تحلیل واریانس دو سویه و تحلیل واریانس چند سویه و دو تی تست جفت های جور تجزیه و تحلیل شدند. یافته های این تحقیق نشان می دهد که زبان مادری نه تنها بر ارزیابی معلمان بلکه بر نوع و روش بازخورد نوشتاری آنان نیز تاثیر میگذارد. به علاوه تجربه تدریس، نوع و روش بازخورد نوشتاری را تحت تاثیر قرار میدهد، اما تاثیری بر نمره دهی آنان ندارد. همچنین، این تحقیق روشن ساخت که معلمان انگلیسی زبان در ارزیابی آسان گیرتر از معلمان غیر انگلیسی زبان هستند. تحقیق همچنین نشان داد که معلمان انگلیسی زبان بیشتر از بازخورد غیر مستقیم استفاده می کنند در حالی که معلمان انگلیسی زبان با تجربه بیشتر از بازخورد نوشتاری غیر مستقیم استفاده می کنند. این بدین معناست که هر چه تجربه معلمان انگلیسی زبان بیشتر باشد از بازخورد نوشتاری مستقیم بیشتر استفاده می کنند. نتایج این تحقیق همچنین نشان داد که هر چه معلمان (چه انگلیسی زبان چه غیرانگلیسی زبان) تجربه بیشتری داشته باشند، تمایل بیشتری به ارائه بازخورد نوشتاری مستقیم بر صورت نگارش دارند. بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، پیشنهادات برای تحقیقات آتی و راهکار های آموزشی مورد بحث قرار گرفتند.

در این پایان نامه ضریب انتقال حرارت و ویسکوزیته ی نانو ذرات اکسید آلومینیوم (al2o3)، سیلیکا (sio2)، تیتانیوم دی اکسید (tio2)، اکسید روی (zno) و سیلیکون کاربید (sic) در پنج نوع سیال پایه؛ آب دی یونیزه، اتیلن گلیکول (eg)، پروپیلن گلیکول (pg)، مخلوط آب/ اتیلن گلیکول با نسبت وزنی (60:40) و مخلوط آب/ پروپیلن گلیکول با نسبت وزنی (60:40) در بازه ی دمایی 20 تا 60 درجه ی سانتی گراد و در درصدهای حجمی 0 تا 3 مورد آزمایش قرار گرفت. ویسکوزیته توسط ویسکومتر مرتعش vl700 و ضریب هدایت حرارتی به روش منبع حرارتی خطی گذرا توسط دستگاه kd2 اندازه گیری شده است. نانو سیال با پایداری مناسب با استفاده از روش دو مرحله ای تولید شده است. مدت زمان هم زدن و آلتراسونیک بر پایداری نانو سیال و در نتیجه بر توانایی نانو سیال در دفع حرارت تأثیرگذار است. نتایج حاصل از آزمایش ها نشان داد نانو ذره ی al2o3 با افزایش 25 درصدی در غلظت حجمی 3% بیش ترین تأثیر را بر روی ضریب هدایت حرارتی نانو سیال دارد. در نانو سیالات حاوی al2o3 و sic بیش ترین افزایش ضریب هدایت حرارتی مشاهده شده وsio2, tio2, zno به ترتیب در مرتبه های بعدی قرار دارند. با افزایش دما ضریب هدایت حرارتی نانو سیال افزایش و ضریب لزجت کاهش می یابد. با افزایش غلظت حجمی نانو ذرات، ضریب هدایت حرارتی و ضریب لزجت نانو سیال افزایش می یابد که مقدار این تغییرات وابسته به جنس نانو ذره، نوع سیال پایه و نحوه ی پراکندگی نانو ذرات در سیال پایه است. نانو ذرات ,al2o3 sic , tio2, zno بیش ترین افزایش ضریب هدایت حرارتی را در سیال پایه ی آب/اتیلن گلیکول و کمترین مقدار را در سیال پایه ی آب دارا هستند. نانو سیال حاوی نانو ذره ی sio2 به ترتیب بیش ترین و کمترین مقدار افزایش ضریب هدایت حرارتی را در سیالات پایه ی اتیلن گلیکول و آب دارد. در نانو سیالات آب اتیلن گلیکول/آلومینا، آب اتیلن گلیکول/سیلیکون کاربید، آب اتیلن گلیکول/اکسید تیتانیوم و آب اتیلن گلیکول/سیلیکا حداکثر افزایش ضریب هدایت حرارتی در 3 درصد حجمی و به ترتیب برابر با 25% ، 23%، 15% و 7% بوده است. بیش ترین مقادیر ویسکوزیته در نانو سیالات در سیال پایه ی پروپیلن گلیکول مشاهده شده است. بیش ترین افزایش ویسکوزیته با افزایش غلظت نانو ذره در نانو سیال sic/pg,w در بازه ی 5/0 تا 3 درصد حجمی از 30 تا 150 درصد نسبت به سیال پایه مشاهده شده است. همچنین مقدار کاهش ویسکوزیته به صورت نمایی با افزایش دما در سیال پایه ی پروپیلن گلیکول برای نانو ذره ی sio2 در 3 درصد حجمی به مقدار 70% مشاهده شده است.

در این کار تحقیقاتی، رفتار الکتروشیمیایی و فعالیت الکتروکاتالیستی الکترود کربن شیشه ای اصلاح شده با نانوذرات نقره و ایمیدازول به روش خودآرایش یافته به?عنوان یک حسگر تیواوره مورد مطالعه قرار گرفت. سپس امکان اکسایش الکتروکاتالیستی تیواوره در حضور تک لایه های خودآرایش یافته از اصلاحگر روی سطح الکترود کربن شیشه ای اصلاح شده با نانوذرات نقره بررسی شد. نتایج نشان می دهد الکترود کربن شیشه ای اصلاح شده با نانوذرات نقره و مشتق ایمیدازول تاثیر کاتالیستی زیادی در اکسایش تیواوره دارد که به صورت چشمگیری رفتار الکتروشیمیایی آن را بهبود می بخشد. پیک پتانسیل اکسایش تیواوره در ولتاموگرام های چرخه ای در سطح الکترود کربن شیشه ای اصلاح شده با نانوذرات نقره و مشتق ایمیدازول به میزان mv 17و mv 107 در مقایسه با الکترود کربن شیشه ای اصلاح شده با مشتق ایمیدازول و الکترود اصلاح شده با نانوذرات نقره به سمت مقادیر منفی جا به جا شد. ثابت سرعت انتقال سطح، ?(ks) و ضریب انتقال بار ( (?برای انتقال الکترون بین الکترود اصلاح شده با نانوذرات نقره و مشتق ایمیدازول محاسبه گردید. ?همچنین ثابت سرعت ناهمگن، ((khو ? برای اکسیداسیون تیواوره در سطح الکترود کربن شیشه ای اصلاح شده با نانوذرات نقره و مشتق ایمیدازول محاسبه گردید. ضریب نفوذ (d)، برای تیواوره با روش کرونوآمپرومتری محاسبه شد. علاوه بر این، روش ولتامتری پالس تفاضلی به منظور اندازه گیری تیواوره مورد استفاده قرار گرفت. دو محدوده ی پاسخ خطی mµ(4/69-001/0 و 3/833-4/69) ، حدتشخیصm µ 0001/0 و انحراف استاندارد نسبی rsd)) 8/2% به دست آمد.در نهایت الکترود اصلاح شده با نانوذرات نقره و مشتق ایمیدازول برای تعیین تیواوره در نمونه های آب آشامیدنی به صورت موفقیت آمیزی استفاده شد. صحت روش از میزان بازیابی در آزمایش ها حاصل شد.