چکیده بازنگری در سیستم ارزشیابی تحصیلی در سطوح مختلف اهداف، روش ها و ابزارها لزوم روی آوردن به رویکردهای نوین ارزشیابی را اجتناب ناپذیر می کند. نظام ارزشیابی توصیفی در دوره ابتدایی در ایران، از سال 1382 با هدف ایجاد تغییرات بنیادی در نظام موجود ارزشیابی و با عنایت به رویکردهای نوین در فرایند یاددهی و یادگیری به صورت آزمایشی اجرا شده است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر ارزشیابی توصیفی در مقایسه با ارزشیابی کمی بر خودپنداره تحصیلی، خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی است. روش این تحقیق، توصیفی و از نوع علی مقایسه ای می باشد. جامعه آماری این پژوهش نیز عبارتنداز کلیه دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی ناحیه یک شهر اراک (3472نفر) که در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل در پایه چهارم ابتدایی بوده اند. دانش آموزان هر دو گروه ارزشیابی توصیفی و سنتی به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه خودپنداره تحصیلی چن ، آزمون خلاقیت تورنس(فرم ب) و آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. برای مقایسه دو گروه در سه متغیر با استفاده از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف، در صورت نرمال بودن از آزمون t مستقل و در صورت غیر نرمال بودن از آزمون های ناپارامتری متناظر استفاده شد و نتایج به دست آمده از آن عبارت بود از اینکه بین خودپنداره تحصیلی، خلاقیت و میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تحت نظام ارزشیابی توصیفی و دانش آموزانی که تحت نظام ارزشیابی کمی بوده اند تفاوت معنادار وجود داشته است. بنابراین فرضیه اصلی پژوهش تایید شد. و مشخص شد که دانش آموزان تحت ارزشیابی توصیفی در مقایسه با دانش آموزان تحت ارزشیابی سنتی؛ از خودپنداره تحصیلی مثبت، خلاقیت بیشتر و پیشرفت تحصیلی بهتری برخوردار بوده اند. بنابراین اجرای این طرح در پایه چهارم ابتدایی توصیه می شود. کلید واژه ها: ارزشیابی توصیفی، ارزشیابی کمی، ارزشیابی تکوینی، بازخورد توصیفی، خودپنداره تحصیلی، خلاقیت و پیشرفت تحصیلی