توسعه شهرنشینی و گرایش انسانها به زندگی شهری، افزایش جمعیت شهرها، بیشتر از ظرفیت حامل شهرها، را در پی دارد. توسعه بی رویه و نسنجیده شهرها، سبب تخریب منظرهای طبیعی از قبیل رودها می شود. با توسعه ساخت و سازها، گاه تا حاشیه رودها، و یا تبدیل شدن رودخانه به کانال انتقالی، شهرنشینان شاهد ایجاد فضاهای متروکه، ناامن، خطرناک و با دسترسی مشکل، در حاشیه رودها و زیر پل های عبوری هستند. از طرفی ارتباط گسسته شده انسان شهری با طبیعت، که زمانی برای او مأمنی برای درک زیبایی ها و رسیدن به آرامش و سلامت روح و جسم او بوده، ضرورت بهسازی و ساماندهی این رودها را آشکار میکند. امروز، انسان دوباره به سمت پیوند با طبیعت گرایش پیدا کرده است و سعی دارد شهرها را در جهت ارتباط بیشتر با طبیعت بازآفرینی کند. در صورت ساماندهی و طراحی هدفمند این منظرهای طبیعی، انتظار می رود که بتوان با برقراری ارتباطات موثر، باعث ایجاد تأثیرات مثبت انسانی از لحاظ جنبه های اجتماعی، فرهنگی و روانی و ایجاد شهرهای سلامت محور شد. سوال این است که چگونه می توان با کمترین حد مداخله در طبیعت، شرایط ارتباط موثر با این منظرها را بدون آسیب رساندن به چرخه طبیعی آنها، برای شهرنشینان فراهم کرد و با توجه به اینکه این منظرهای طبیعی گاه در مرز خطر نابودی هستند و گاه در نابودی گرفتار شده اند؛ چگونه می توان آنها را به بهترین صورت بازشناخت و احیا کرد. پایان نامه حاضر تلاشی در راستای بررسی و ارائه راهکارهایی کاربردی و ملموس جهت برنامه ریزی و تحلیل اکولوژیکی منظر و طراحی رودبازار قزوین می باشد. که سعی در تعیین چارچوب و روشی جهت هدایت طرح های ساماندهی ، با روش های راهبردی جهت استخراج اطلاعات پایه و نحوه استفاده از اطلاعات پایه ساختاری در طراحی های با رویکرد اکولوژیکی در بستر شهر، می باشد.