همانطور که می دانیم بزرگترین نهادی که در تشکیلات حکومتی کشور وظیفه خطیر و سنگینی را بر عهده دارد، نهاد قضایی است. نهاد قضایی یک کشور حامی و نگهبان ملت و استقلال کشور و مجری حق و عدالت است. نظم اجتماع بر روی صلح و آرامش و حس اعتماد و اطمینان برقرار است. پس برقراری صلح و آرامش تا حدودی با قوه قضاییه است. فلذا این قوه در جهت نیل به این هدف و برقراری امنیت و آرامش نیاز به استقلالی دارد که با استقلال سایر نهادهای حکومتی تفاوت اصولی دارد و بدان استقلال قضایی گویند. زنهار این استقلال تنها با استقلال قوه قضاییه حاصل نمی گردد بلکه استقلال قضات نیز رکن دیگر تشکیل دهنده آن می باشد و به دلیل آنکه اجرای عدالت مستقیماً توسط این رکن از قوه قضاییه به مرحله اجرا در می آید در تحقق استقلال قضایی بسیار مهم و حیاتی می باشد. قضات نگهبان اصلی عدالت، آزادی و احیای حقوق مردم می باشند. صحت ولایت به صورت عام مشروط به تحقق غایات آن یعنی حقوق مصالح و درء مفاسد است. قضات برای رسیدن به این غایات باید استقلال و امنیت و فراغ خاطر، عدم ترس از آینده شغلی و تزلزل مقام داشته باشند تا بتوانند این مهم را عملی سازند. لذا در راه تحقق، تأمین و تضمین استقلال قاضی عوامل و شاخص های متعددی وجود دارد. اما در مقابل عواملی چند نیز حضور دارند که سبب تهدید این استقلال می شوند و باعث بروز ترس و نگرانی از عدم وجود استقلال و آزاداندیشی برای قاضی می شوند. لذا در این پژوهش تلاش گردیده تا ضمن شناختی کلی پیرامون استقلال قضایی و مبانی و ضرورت وجود آن در جامعه به معرفی عناصر متشکله آن یعنی استقلال قوه قضاییه، بیان وظایف محوله و روابط این قوه با سایر قوا و نهادهای دیگر و هم چنین استقلال قاضی به عنوان مجری اصلی عدالت پرداخته و جهات تهدید کننده و تضمین کننده استقلال قضات را نیز بر خواننده روشن ساخته و در انتها نیز به منظور تعالی و ارتقای هر چه بیشتر استقلال قاضی و تقویت آزاداندیشی قضات راه کارهایی بیان گشته است.