چگالش کائون از موضوعات مورد علاقه ی بسیاری از اخترفیزیک دانان می باشد و کارهای بسیاری در این زمینه انجام شده است. در این پایان نامه ما نیز به بررسی چگالش کائون در ماده ی ستاره ی نوترونی می پردازیم. برای این کار از روش ‎locv‎ و از دو پتانسیل ‎av_{18}‎ و ‎av_{14}‎ برای برهمکنش نوکلئون-نوکلئون و مدل چیرال برای برهمکنش کائون-نوکلئون استفاده می کنیم. نتایج محاسبات ما نشان می دهند که چگالی آستانه ی چگالش کائون برای پتانسیل ‎av_{18}‎ در بازه ی ‎(2.63-5.07) ho_0‎ و برای پتانسیل ‎av_{14}‎ در بازه ی ‎(2.72-5.88) ho_0‎ قرار دارد که ‎ ho_0‎ چگالی اشباع هسته ای می باشد. بعد از حضور کائون ها در ماده ی ستاره ی نوترونی، فراوانی ذرات تغییر پیدا می کند. محاسبات انجام شده نشان می دهند که بعد از چگالی آستانه، کسر پروتونی و کسر کائونی به شدت افزایش می یابند و در چگالی های بالاتر تقریبا ثابت می شوند. این در حالی است که کسر لپتونی بعد از چگالش کائون در سیستم، به طور ناگهانی کاهش می یابد. پس از آن معادله حالت ماده ی ستاره ی نوترونی را با در نظر گرفتن چگاله ی کائون به دست می آوریم. معادله حالت حاصل شده در مقایسه با معادله حالتی که بدون در نظر گرفتن چگالش کائون به دست می آید، نرم تر است.