آموزش هنر، در پرورش حس زیبا شناسی، رشد خلاقیت و تلطیف عواطف انسانی، بسیار موثر است. هدف ما در این پژوهش آسیب شناسی آموزش هنر در دوره ی ابتدایی است، بدین منظور از روش تحقیق توصیفی و زمینه یابی استفاده شده است. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقّق ساخته، که روایی آن، با آزمون بدست آمده و در جامعه آماری معلمان ابتدایی شهرستان جویبار، با حجم نمونه (152) نفر از معلمان (86 نفر مرد 66 نفر زن) اجرا شده است. دادهای جمع آوری شده بوسیله نرم افزار رایانه ای و با استفاده از آمار توصیفی (جدول فراوانی و درصد آن) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس و انحراف معیار و آزمون تی مقایسه دو گروه معلمان مرد و زن) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتا یج بدست آمده نشان می دهد که ( 57/81% ) معلمان علاقه مند به آموزش هنر بوده و از نظرعلاقه مندی بین گروه معلمان مرد و زن تفاوتی وجود ندارد. آموزش هنر از نظر محتوا و برنامه ریزی آموزشی، متناسب با نیاز واقعی دانش آموزان نیست. نتایج نشان می دهدکه، (9/34% ) معلمان از نظر مهارتهای آموزش هنر، توانایی هیچگونه مهارتی را ندارند، دوره تربیت معلم و آموزش ضمن خدمت هنر برای معلمان بسیار مفید بوده است. روش آموزش هنر به دانش آموزان بیشتر از روش الگوی معلم می باشد. نوع فعالیت هنری دانش آموزان بیشتر انفرادی می باشد. از نظر ارزشیابی، روش توصیفی مناسب بوده، ولی ارزشیابی هنر، تحت تاثیر سایر دروس دانش آموزان قرار می گیرد. مهمترین آسیب ها، کمبود معلم متخصص هنر، عدم مهارت معلمان در رشته ها ی مختلف هنری، کمبود امکانات آموزشی، عدم توجه به هنر های بومی و محلی می باشد.