سازه هایی که در حاشیه گسل های فعال واقع می شوند باید برای شرایط متناظر طراحی شوند. لذا برای این سازه ها، اثر گسل های نزدیک(near fault) به عنوان منشاء، یکی از تحریک های مهم منظور می شود. جالب است که در دهه اخیر تعداد قابل ملاحظه ای از رکورد زلزله در فواصل بسیار نزدیک به خط یا ناحیه گسل ثبت شده است. به عنوان مثال می توان به رکوردهایی از زلزله های نورثریچ (northridge,1994)، کوبه (kobe,1995) چی-چی (chi-chi,1999) اشاره نمود. ماهیت نیرویی زلزله های نزدیک گسل به صورت تک موج ضربه ای بوده و انرژی زیادی را در اوایل حرکت به سازه وارد می کند که ناشی از وجود پالس سرعت است. یکی از معیارهای زلزله های نزدیک گسل می تواند فاصله باشد، اما به عنوان تنها معیار انتخاب نمی تواند مقبول باشد و باید در کنار آن از نگاشت های سرعت و جابجایی طیف پاسخ و طیف دامنه فوریه حوزه نزدیک استفاده نمود. تخمین تکانه های زمین در نزدیکی منبع لرزه ای زلزله های متوسط و بزرگ بایستی با در نظرگرفتن ویژگی های خاص تکانه های پالس گونه نزدیک گسل صورت پذیرد .در انتخاب یک زلزله طرح برای ساختمان ها، خصوصا ساختمان ها و سازه های با پریود نوسانی بالا، ماکزیمم سرعت (pgv) معیار مناسب تری از حداکثر شتاب (pga) می باشد. بدین لحاظ رکوردهای دارای پالس های بزرگ سرعت مربوط به ایستگاه های لرزه نگاری نزدیک گسل ها، قابلیت بهتری جهت انتخاب به عنوان زلزله طرح را دارا هستند. تکانه های پالس گونه به عنوان تکانه های بحرانی در مبحث طراحی سازه ها در نواحی نزدیک گسل شناخته می شوند. بررسی ها نشان داد که دامنه و پریود این پالس ها در تاریخچه زمانی سرعت از پارامترهای کنترل کننده عملکرد سازه ها در این نواحی هستند.