در سال های اخیر استفاده از منابع تولید پراکنده به دلیل شرایط مناسب اقتصادی و مزایای بسیاری که در کاهش انتشارات آلاینده هوا نظیر گازهای گلخانه ایی می توانند ایجاد کنند مورد توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته است. از طرفی با توجه به اینکه امروزه با تجدید ساختار صنعت برق و نیز گسترش بازار رقابتی، مشترکین نسبت به قابلیت اطمینان تامین برق مورد نیاز خود آگاه تر شده اند. تولیدکنندگان هم به دنبال روش هایی برای افزایش قابلیت اطمینان برق تولیدی خود در کنار کاهش هزینه های تولید، انتقال و توزیع برق با در نظر داشتن موضوع آلودگی هوا هستند که استفاده از منابع تولید پراکنده یکی از روش های مطمئن و اقتصادی برای این منظور می باشد. در سه دهه اخیر، مطالعات بسیاری در زمینه تاثیر تولید پراکنده بر قابلیت اطمینان سیستم-های توزیع، تعیین مکان و ظرفیت بهینه تولید پراکنده به منظور بهبود قابلیت اطمینان، کاهش هزینه تولید برق و کاهش انتشارات آلاینده هوا انجام شده است. در این پایان نامه، برای اولین بار سه معیار مهم قابلیت اطمینان، انتشار آلاینده های هوا و هزینه های ناشی از اتلاف توان اکتیو و راکتیو را در چارچوب یک مدل بهینه سازی با ملاحظه محدودیت های فنی نظیر پروفیل ولتاژ، ظرفیت خطوط ارایه شده است و نشان داده شده است که تعیین همزمان و بهینه مکان و ظرفیت واحدهای تولید پراکنده می تواند کارکرد شبکه برق را بهبود بخشد و به گزینه برتری برای پیاده سازی در واقعیت تبدیل نماید. مدل ساخته شده سپس با استفاده از ترکیب جدیدی از دو روش ga و pso را روی یک سیستم 37 باس استاندارد ارزیابی شده است. در انتها نشان داده شده است که استفاده از روش فراابتکاری ga-pso نتایج برتری را نسبت به روش های کار شده توسط دیگر محققین تولید می نماید.