یکی از عناصر کلیدی در شریان های ارتباطی، پل ها می باشند که خرابی در آن ها به دلیل رخداد زلزله های شدید منجر به بسته شدن خطوط ارتباطی می گردد. از این رو به منظور عدم ایجاد وقفه و اختلال در عملیات امداد رسانی، حفظ عملکرد مناسب پل ها پس از زلزله از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با بررسی آسیب های ایجاد شده در پایه ی پل ها در زلزله های گذشته که به خصوص مولفه ی قائم موثری داشته اند، ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پل های در حین طراحی، در حال ساخت و یا ساخته شده امری ضروری می باشد. به همین خاطر لازم می دانیم که میزان خرابی سازه ی پل را به هنگام رخداد این گونه جنبش های زمین لرزه ای تعیین کنیم. یک ابزار مناسب جهت تخمین حد خرابی پل، منحنی های شکنندگی می باشد که احتمال رسیدن به یک حالت حدی خرابی و یا تجاوز از آن را به صورت تابعی از پارامتر های زمین لرزه ای بیان می کند. هدف از این مطالعه ارائه ی منحنی های شکنندگی برای پایه های یک نمونه پل متعارف موجود تحت جنبش های زمین لرزه ای حوزه ی نزدیک گسل و مقایسه ی اثر مولفه ی قائم زلزله نسبت به مولفه های افقی تنها در جهات طولی و عرضی پل می باشد. این منحنی ها با فرض توزیع احتمالاتی لوگ نرمال و به صورت تحلیلی تولید شده و پارامتر های آن ها از آنالیز روی نتایج تحلیل ها تعیین گردیده اند. پارامتر حرکت زمین در حوزه ی نزدیک گسل با اثر دهی در یک جهت طولی یا عرضی و دو جهت قائم با طولی و قائم با عرضی صورت گرفته و جابجایی پایه ها مد نظر قرار گرفته اند. جهت تعیین تقاضا، از تحلیل های دینامیکی غیر خطی فزاینده(ida) در سطوح مختلف خرابی استفاده گردیده است. منحنی های شکنندگی برای سطوح مختلف خرابی من جمله حالت های حدی جاری شدن، آستانه ی فروریزش و ناپایداری برای مولفه ی افقی، افقی و قائم زمین لرزه در بازه های مکانی مختلف ارائه شده است. به وضوح قابل تشخیص می باشد که در نظر گیری مولفه ی قائم زلزله به همراه مولفه ی افقی، تأثیر بسزایی در میزان اختلاف درصد احتمال فراگذشت خسارت وارده بر پایه های پل های احداث شده داشته است. بدین منظور بدست آوردن یک معیار خسارت برای پل های احداث شده در حوزه ی نزدیک گسل برای انجام روند بهسازی لرزه ای و یا بیان ایده های مدیریت بحران به هنگام رخداد زلزله امری مهم قلمداد می شود.