کیتوزان، آمینو هترو پلی ساکارید کاتیونی خطی و تصادفی متشکل از واحدهای d-گلوکز آمین و n-استیل-d -گلوگزآمین است که در تحقیقات جدید داروسازی و پزشکی مورد توجه زیادی قرار گرفته است. کیتوزان یک بیوپلیمر طبیعی، زیست تخریب پذیر، ایمن، غیر سمی و با ایمونوژنیسیته ی پایین بوده که قابلیت اتصال به موکوس را دارد و دستیابی به آن آسان است. هدف از این تحقیق بررسی کارآئی و برتری روش میکروفلوئیدیک به جای روش قدیمی ژلاسیون یونی برای تهیه نانو ذرات کیتوزان با اتصال عرضی (tpp) بوده است. در این تحقیق، بر هم کنش بین پارامتر های اعمال شده و اثر آنها روی اندازه نانوذرات مورد مطالعه قرار گرفت. این پارامتر ها مدت زمان مواجهه ی محلول کیتوزان با امواج صوتی ،ph های متفاوت محلول tpp و سرعت تزریق متفاوت محلول tppو کیتوزان نسبت به یکدیگر را شامل می شود. اندازه نانوذرات با استفاده از تفرق دینامیک نور (dls) اندازه گیری شد. شبکه های عصبی مصنوعی (ann) برای بهینه نمودن شرایط آزمایش و نشان دادن تاثیرات پارامتر های ورودی بر اندازه ی نانو ذرات مورد استفاده قرار گرفت. مقایسه نمودارهای سه بعدی به دست آمده از anns به ترتیب نشان دهنده ی تاثیرات بیشتر ph محلول tpp، نسبت تزریق دو محلول به یکدیگر و زمان مواجهه ی محلول کیتوزان با امواج صوتی بود.