محور این پژوهش مونولوگ، یا همان تک گویی یک شخصیت، است. در این پژوهش مونولوگ در فرم های مختلف، چه هنگامی که بخشی از یک نمایشنامه است و نیز هنگامی که تمام نمایشنامه شامل تک گویی شخصیت می شود، مورد مطالعه قرار می گیرد. ازآنجایی که مونولوگ به عنوان یک فرم نمایشی مستقل محصول درام مدرن است، این پژوهش به بررسی فرم و محتوای مونولوگ در درام مدرن می پردازد. ازاینرو بخشی از این پژوهش به تعریف و شناخت انواع "فرم "های مونولوگ اختصاص یافته است، و بخشی دیگر به بررسی "محتوا"ی آن. در مطالعه مونولوگ و مونولوگیسم سراغ نقطه مقابل آن یعنی دیالوگ و دیالوگیسم نیز می رویم. نهایتاً در فصل آخر با استفاده از این اطلاعات فرمیک و محتوایی که از مونولوگ به دست آورده ایم، نقش آن را در درام مدرن شرقی-ایرانی در تقابل با درام مدرن غربی بررسی خواهیم کرد. این بررسی ریشه در بینش و سیر تفکر شرقی غربی دارد و از همین رو در ابتدای فصل آخر خلاصه ای از بینش شرقی را در نمایش شرقی ارائه خواهیم داد، که این بینش بی ارتباط با خود مفهوم مونولوگیسم نیست.