همگانی های ترجمه ویژگی هایی هستند که عموما در متون ترجمه شده (و نه در متون اصلی) اتفاق می افتند. تصریح، ساده سازی و طبیعی سازی از جمله مهمترین همگانی های ترجمه می باشند. هدف از این تحقیق بررسی سبک مترجم در پرتو همگانی های ترجمه است. در ابتدا این سوال مطرح می شود که چرا در زمینه ترجمه آنگونه که سبک نویسنده اهمیت دارد سبک مترجم حائز اهمیت نیست و اگر تنها سبک نویسنده مهم است، مترجم چگونه می تواند اثر انگشت خود را در ترجمه باقی بگذارد. در مرحله بعد، سبک یکی از مترجمان برجسته ایرانی در پرتو همگانی های ترجمه مورد بررسی قرار می گیرد. به این منظور سه رمان مشهور آمریکایی و ترجمه های فارسی آنها به عنوان متون مورد مطالعه انتخاب شده و از هر رمان 40 جمله به طور تصادفی مشخص شده و پس از مقایسه با ترجمه های فارسی بر مبنای همگانی های ترجمه بررسی شدند. نتایج حاصل از تحلیل اطلاعات به دست آمده نشانگر این بود که مترجم موفق شده ویژگی های سبکی خود را با استفاده از همگانی های ترجمه در ترجمه هایش به نمایش بگذارد. همچنین میتوان گفت که مترجم صاحب سبک بوده و از طبیعی سازی به عنوان پربسامدترین شگرد سبکی برای به جا گذاشتن اثر انگشت خود در متن استفاده کرده است.