چکیده پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر روش تدریس استقرایی و قیاسی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان سال سوم راهنمائی در سال تحصیلی 91-1390 در ناحیه دو شیراز صورت گرفته است. از میان مدارس راهنمائی ناحیه دو شیراز، یک مدرسه پسرانه و یک مدرسه دخترانه به صورت تصادفی انتخاب شدند و در هر مدرسه دو کلاس به صورت تصادفی انتخاب گردید. در هر مدرسه یک کلاس به عنوان گروه کنترل و یک کلاس به عنوان گروه آزمایش به صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس از هر چهار گروه پیش آزمون به عمل آمد. ابزار اندازه گیری یک آزمون 30 سوالی در مورد درک مطلب و گرامرکلاس سوم راهنمایی در سال تحصیلی 91-1390بود. گروه های آزمایش به شیوه استقرایی و گروه های کنترل به شیوه قیاسی مورد آموزش قرار گرفتند. در پایان از هر چهار گروه پس آزمون توسط همان آزمون قبلی به عمل آمد داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که میان گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد، به این صورت که گروه های آزمایش که با روش استقرایی آموزش دیده بودند نمرات بهتری رادردرک مطلب ودستورزبان انگلیسی نسبت به گروه های کنترل که با روش قیاسی آموزش دیده بودند کسب کردند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که استفاده از روش تدریس استقرایی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان موثرتر است. کلید واژه ها: روش تدریس استقرایی-روش تدریس قیاسی- پیشرفت تحصیلی درس زبان انگلیسی-درک مطلب ودستورزبان انگلیسی دوره راهنمایی تحصیلی.