جلد کتاب همواره به عنوان پوشش و مظروفی برای متن، همراه کتاب بوده است و چگونگی ساخت و کیفیت بصری آن بسته به موضوع و اهمیت کتاب از تنوع بالایی برخوردار می باشد. با نگاهی به سیر تحول هنر معاصر در دهه های اخیر ، تحت تأثیر هنر مدرن و تحولات سیاسی اجتماعی ایران شاهد گرایش قابل توجهی در میان طراحان برای استفاده از سنت تاریخی به ویژه خوشنویسی در آثار تجسمی هستیم. طراحان گرافیک ایران در سه دهه ی اخیر با بهره گیری از ابزارهای نوین رایانه ای و تکنولوژی چاپ های جدید توانسته اند ابعاد جدید و متنوعی از طراحی جلد کتاب ارائه نمایند، که در این میان کاربرد حروف و نوشتار(تایپوگرافی) حائز اهمیت و شناسایی بیشتری است. این پژوهش به بررسی نحوه ی به کارگیری حروف و نوشتار (تایپوگرافی) در طراحی جلد کتاب های ادبی و اجتماعی سه دهه اخیر ایران می پردازد، در طی بررسی به شیوه توصیفی پنجاه نمونه جلد کتاب که با محور تایپوگرافی طراحی شده اند، دریافت می شود که خوشنویسی و غنای بصری و فرمی خط های ایرانی نسبت به فونت های رسمی مهم ترین عامل خلق عمده ی این آثار بوده و طراحان توانسته اند پیوند مناسبی بین فضای بصری خوشنویسی و متون ادبی برای انتقال پیام برقرار نمایند.