هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و توانمندسازی با رضایت شغلی دبیران بود. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه ی دبیران زن شهرستان تربت حیدریه بود که 306 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون، مقیاس توانمندسازی اعضای مدرسه و پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا می باشد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از روش آزمون همبستگی پیرسون و تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین «کیفیت زندگی کاری» و «رضایت شغلی»، بین «توانمندسازی» و «رضایت شغلی» و بین «کیفیت زندگی کاری» و «توانمندسازی» رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p?0/01). هم توانمندسازی و هم کیفیت زندگی کاری بر رضایت شغلی تأثیر مثبت داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که به ترتیب متغیرهای قانون گرایی، توسعه قابلیت های انسانی، رشد حرفه ای و پرداخت منصفانه و کافی به عنوان مهم ترین پیش بینی کننده های رضایت شغلی هستند.