سفرهای هوایی سریع ترین روش برای حمل ونقل کالا و انسان در جهان قلمداد می شود و فرودگاه ها حیاتی ترین بخش از صنعت حمل و نقل می باشند. ازآنجائیکه فرودگاه ها بعنوان نقطه ی ورود و خروج مسافران و بازرگانان مطرح هستند، لذا تاثیر عمده ای بر گردشگری و اقتصاد حوزه های تحت پوشش خواهندداشت. معمولا فرودگاه ها که در فاصله نسبتا دوری از شهرها واقع شده اند، لذا مسئله ی دسترسی به آن یکی از دغدغه های مسئولین فرودگاه و متخصصین حمل ونقل بشمار می رود. هدف از انجام این پایان نامه انتخاب سامانه حمل ونقل عمومی مناسب به فرودگاه می باشد. روش تحقیق بدین صورت است که با توجه به مطالعات پیشین در این حوزه و حوزه های مرتبط، پارامترهای مهم این انتخاب شناسایی، و توسط نظر کارشناسان مربوط و کاربران استفاده کننده از این سامانه ها، دوبه دو قیاس شده و بر طبق روش پیشنهادی میخایلف، وزن دهی می شوند. سپس توسط نظر خبرگان و کارشناسان در رشته حمل ونقل پارامترهای مربوط به گزینه های پیشنهادی ارزش گذاری شده و در نهایت با وزن های بدست آمده ی قبل، این گزینه ها با استفاده از روش topsis الویت بندی می شوند. شهر ساری بعنوان یک شهر با جاذبه های گردشگری فراوان و مرکز قطب گردشگری کشور یعنی مازندران شناخته شده است. متاسفانه فاصله ی نسبتا زیاد فرودگاه بین المللی ساری و عدم اتصال صحیح این فرودگاه به شهر ساری و حوزه های تحت پوشش، موجب گردیده تا این فرودگاه از رونق ترافیک هوایی رضایت بخشی برخوردار نباشد و لذا تحت تمرکز گردشگران و بازرگانان بعنوان نقطه ی مقصد و مبدا سفر محسوب نگردد. تحقیق حاضر انتخاب سامانه حمل ونقل بهینه برای دسترسی به این فرودگاه را در دستور کار خود قرار داده است. پس از بررسی و آنالیز داده ها در این پایان نامه با استفاده از روش ذکر شده، گزینه ی حمل ونقل عمومی قطار بعنوان مناسب ترین سامانه حمل ونقل عمومی معرفی شده است.

امروزه افزایش رشد جمعیت و به تبع آن گسترش استفاده از وسایل نقلیه، موجب شده تا آلودگی ناشی از حمل ونقل به شدت افزایش یابد. انتشار این آلاینده ها تاثیرات سویی بر سلامت جسمی و روحی افراد می گذارد. یکی از دلایلی که آلودگی های ترافیکی به حداکثر خود می رسد هنگامی است که جریان ترافیکی به وقفه افتاده و از تردد طبیعی خود باز بماند که این پدیده مرتبا در تقاطعات و میادین شهری بوقوع می پیوندد. از این رو می بایست شرایط ترافیکی و زیست محیطی این مناطق نسبت به سایر قسمت های شهری مورد توجه ویژه ای قرار گیرد. در این پایان نامه جهت بررسی عوامل آلودگی هوای تقاطعات، مدل های انتشار معتبر بررسی شده و از بین آن ها مدل نرم افزاری ive انتخاب گردید. مطالعات میدانی گسترده و همه جانبه در تقاطع شهرداری شهرستان نجف آباد اصفهان در دو فصل زمستان و بهار، جمعا طی مدت 59 روز، مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین صورت که تمامی شرایط این تقاطع وارد مدل گردیده و نتایج حاصله با داده های سنجش میدانی برای آلاینده های no و no2 و co مقایسه شد. پس از ارزیابی و اعتبارسنجی مدل ive، با تغییر پارامترهای مختلف ترافیکی و هندسی در مدل، چگونگی و روند تاثیر هر یک در نشر آلاینده ها بررسی گردید. نتایج همبستگی بین غلظت های آلاینده ی co در دو روش برابر 86/0+ در فصل بهار و 88/0+ در فصل زمستان و برای آلاینده ی nox برابر84/0+ در فصل بهار و 85/0+ در فصل زمستان بدست آمد. این نتایج حاکی از مناسب بودن مدل ive جهت بررسی تاثیر سیاست های ترافیکی از لحاظ زیست محیطی خصوصا در تقاطعات و میادین شهری کشورمان می باشد. همچنین مشخص گردید که پارامترهای سبک رانندگی (شامل دو عامل شتاب و سیکل رانندگی)، حجم ترافیک، تاخیرات ناشی از چراغ، سرعت ناوگان و شیب خیابان ها بیشترین تاثیر را در آلودگی هوای تقاطعات دارند. در این بین سبک رانندگی بیشترین حساسیت را از خود نشان داده است به طوری که یک رانندگی تهاجمی و شتابزده در تقاطعات نسبت به یک رانندگی نرمال می تواند به اندازه ی کل یک سفر یا بیشتر از آن تولید آلاینده کند. همچنین هر ثانیه تاخیر موجب افزایش نشر 041/0 گرم co و 0034/0 گرم nox در هر خودرو می شود و وجود چراغ در تقاطع با تاثیرگذاری بر سبک رانندگی، باعث افزایش co به اندازه ی 91/0 و nox به اندازه ی 07/0 گرم برکیلومتر در هر خودرو می شود.