چدن نشکن آستمپر شده (adi) به دلیل خواص بسیار جالب آن که پس از عملیات آستمپر به دست می آید، نظیر استحکام بالا، چقرمگی خوب و همچنین قیمت ارزان و وزن کم در صنایع خودرو سازی مورد توجه قرار گرفته است. از آنجایی که خواص مکانیکی adi را با کنترل دقیق پارامترهای عملیات حرارتی (دمای آستنیته، دما و زمان آستمپر) می توان بهبود بخشید، در تحقیق حاضر تاثیر دماهای مختلف آستمپرینگ بر خواص سایشی چدنهای adi مورد مطالعه قرارگرفته است. در این سری از آزمایشها، نمونه های چدن adi در دمای 927 درجه سانتیگراد به مدت 2 ساعت آستنیته شده و سپس در گستره دمایی 240 تا 400 درجه سانتی گراد به مدت 2 ساعت تحت فرآیند آستمپرینگ قرار گرفته است و سپس رفتار تریبولوژیکی و مقاومت به سایش نمونه های مزبور مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه میزان استحاله و مشخصه های ریزساختار با استفاده از میکروسکوپ نوری، آنالیز پراش اشعه x ((xrd و میکروسکوپ الکترونی روبشی ((sem و به منظور بررسی سطوح سایش یافته از میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) استفاده گردیده است. آزمایش سایش در حالت خشک و به وسیله دستگاه پین روی دیسک انجام گرفته و ضریب اصطکاک و میزان کاهش وزن آن اندازه گیری شده است. ارتباط بین میزان آستنیت باقی مانده و مقدار کاهش وزن ناشی از سایش بررسی شده تا محدوده بهترین درجه حرارتی که بهترین مقاومت به سایش را دارد تعیین گردد. یافته های آزمایش و بررسی های انجام شده نشان می دهد که این آلیاژ ضمن دارا بودن مجموعه ای از خواص مکانیکی مطلوب از رفتار سایشی مناسبی نیز برخوردار است. در حقیقت ریزساختار آسفریت (تیغه های فریت در زمینه آستنیت) به همراه مقداری آستنیت باقی مانده از عوامل اصلی افزایش استحکام و مقاومت سایشی بالا در این آلیاژ محسوب می شود. نتایج آزمایش نشان می دهد که سختی و مقاومت به سایش با افزایش درجه حرارت آستمپرینگ کاهش می یابد. به گونه ای که دمای آستمپر 240 درجه سانتیگراد با سختی410 برینل و حداقل ضریب اصطکاک 37/0 و ساختار بینیت پایینی، مقاومت به سایش بیشتری نسبت به نمونه های آستمپر شده در دمای 400 درجه سانتی گراد با سختی 240 برینل و حداقل ضریب اصطکاک 6/0 و ساختار بینیت بالایی دارد.