جهت بررسی تغییرات متغیرهای مورد مطالعه در هر دو گروه تداومی و تناوبی، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. جهت مقایسه بین گروه تمرین تداومی و گروه تمرین تناوبی، در مرحله قبل از فعالیت با توجه به حضور گروه کنترل، از آزمون تحلیل واریانس یک راهه مستقل و در مرحله بلافاصله بعد و دو ساعت بعد از فعالیت، از آزمون t مستقل استفاده شد. جهت اطمینان از عدم حصول تغییرات متغیرهای مورد مطالعه در گروه کنترل، از آزمون t جفتی استفاده شد. کورتیزول در هر دو گروه تمرین تداومی و تناوبی به طور خطی و معنادار کاهش یافت (p<0.05). دی هیدرواپی اندرسترون و نسبت دی هیدرواپی اندرسترون به کورتیزول در هر دو گروه تمرین تداومی و تناوبی به طور خطی و معنادار افزایش یافتند (p<0.05). در هر صورت تفاوتی بین دو گروه در هر سه متغیر مورد مطالعه وجود نداشت (p>0.05). پیشنهاد می شود زنان جوان فعال جهت بهبود آمادگی بدنی خود به این تمرینات روی بیاورند. همچنین زنان جوان فعال می توانند به دلخواه و با توجه به علاقه خود از تمرینات مقاومتی تداومی و تناوبی استفاده کنند. با این وجود نیاز به پژوهش های بیشتری می باشد. واژگان کلیدی: کورتیزول، دی هیدرواپی اندرسترون، تمرین مقاومتی، تمرین تداومی و تناوبی