میان قاب های با مصالح بنایی در ساختمان های بتنی مسلح به عنوان دیوارهای جداکننده مورد استفاده قرار می گیرند. هر چند به علت پیچیده بودن مسئله، اغلب بر هم کنش آن ها باقاب های پیرامونی در تحلیل سازه ها نادیده گرفته می شود. اما این فرض ممکن است منجر به عدم دقت زیادی در پیش بینی پاسخ سازه شود. در کشور ما بیشتر ساخت و سازهای بتنی رایج دارای سیستم قاب بتنی با میان قاب بنایی هستند. ضروری به نظر می رسد که تحقیقاتی برای بررسی میزان اثر این میان قاب ها بر رفتار لرزه ای و شاخص های آسیب سازه انجام پذیرد. در این پایان نامه، پس از طراحی قاب های بتنی مسلح بر اساس مبحث نهم مقررات ملی و بارگذاری بر اساس مبحث ششم، قاب ها در نرم افزار idarc.v7 مدل شدند. مدل سازی قاب های بتنی مسلح در دو حالت با میان قاب و بدون میان قاب انجام شد و پس از اعمال شتاب نگاشت های مختلف بر آن ها، تأثیر میان قاب بر پارامترهای مختلف سازه ای از جمله سختی، پریود، ضریب رفتار و شاخص های مختلف خسارت (محلی و کلی) مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه آن که وجود میان-قاب در قاب های کوتاه 2 و 4 طبقه موجب کاهش آسیب کلی در سازه و در قاب های بلند 6، 8 و 12 طبقه موجب افزایش آسیب کلی می گردد. همچنین با وجود میان قاب پریود و تغییرمکان کاهش می یابد. هم چنین طبق تحلیل استاتیکی غیرخطی که انجام شد، شاهد کاهش در میزان شکل پذیری و ضریب رفتار بودیم. در نهایت نتیجه آن که استفاده از میان قاب (به خصوص برای سازه های بلندتر از 4 طبقه) دارای اثرات مخربی از جمله افزایش آسیب کلی، کاهش شکل پذیری و ضریب رفتار و نیز شکست زود هنگام می باشد. بنابراین هر چند وجود میان قاب جابجایی کلی را کاهش می دهد، اما استفاده از آن توصیه نمی گردد