با توجه به کمبود پژوهش ها در زمینه تاثیر انواع تمرینات مقاومتی بر پاسخ حاد و مزمن هورمونهای تیروئید، هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر حاد و مزمن دو نوع تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی بر سطوح t3، t4 و tsh سرم زنان جوان فعال بود. 21 آزمودنی مورد بررسی قرار گرفته در این پژوهش، به طور تصادفی به سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تجربی در 8 هفته تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی فزاینده شرکت کردند. قبل، بلافاصله بعد و دو ساعت بعد از آزمون اول (48 ساعت قبل از شروع تمرینات) و آزمون نهایی (48 ساعت بعد از پایان تمرینات)، نمونه خونی از آزمودنیها گرفته شد. گروه کنترل تنها در ابتدا و انتهای دوره 8 هفته ای نمونه خونی دادند. جهت بررسی تغییرات متغیرهای مورد مطالعه در هر دو گروه مقاومتی تداومی و تناوبی، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. جهت مقایسه بین گروه تمرین مقاومتی تداومی و گروه تمرین مقاومتی تناوبی، در مرحله قبل از فعالیت با توجه به حضور گروه کنترل، از آزمون تحلیل واریانس یک راهه مستقل و در مرحله بلافاصله بعد و دو ساعت بعد از فعالیت، از آزمون t مستقل استفاده شد. جهت اطمینان از عدم حصول تغییرات متغیرهای مورد مطالعه در گروه کنترل، از آزمون t جفتی استفاده شد. بین سطوح استراحتی و در پاسخ به یک وهله ورزش مقاومتی غلظت t4، t3 و tsh سرم قبل و بعد از 8 هفته تمرین، تفاوت معناداری بین گروه مقاومتی تداومی و تناوبی مشاهده نشد (p>0.05). همچنین سطوح t4، t3 و tsh سرم در گروه تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی - هر دو - و در طول دوره پژوهش تغییر معناداری نداشت (p>0.05). این نتایج نشان می دهد که یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده مشابه پروتوکل تمرینی مورد استفاده در پژوهش حاضر، در زنان جوان فعال باعث تغییرات معنادار متابولیک نمی شود. همچنین این نتایج نشان می دهد که این عدم تغییر معنادار ارتباطی با اینکه تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی باشد ندارد.