سحر خلیفه یکی از مشهورترین رمان نویسان فلسطینی است که آثار ده گانه ی او درمیان مخاطبان عرب و بلکه در سطح جهانی با اقبال گسترده ای روبه رو شد. رمان های سحر خلیفه تصویری واقعی و بی کم وکاست از شرایط موجود در سرزمین های اشغالی در طول یک قرن اخیر ارائه می کند. تجاوز و اشغال گری رژیم صهیونیستی و حامیان آن از یک سو و ناهنجاری ها و عقب ماندگی های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در جامعه ی فلسطین ازسوی دیگر بن مایه ی آثار او را شکل می دهند. اما موفّقیت سحر خلیفه علاوه بر مضمون و محتوای ارزشمند این رمان ها، به شیوه ی نویسندگی او نیز بستگی دارد. استفاده ی به جا و هنرمندانه از ابزارها و تکنیک های زبانی، شکلی و ساختاری، درکنار تصویرگری ماهرانه و نیز بهره گیری از ظرفیت های موسیقایی کلام، باعث جذابیت و زیبایی هرچه بیشتر رمان های او شده است. ضمن این که دلالت های نشانه شناختی در کاربرد بسیاری از واژگان و تعابیر، نویسنده را در انتقال مضمون موردنظر، و قرار دادن مخاطب در فضای رمان یاری کرده-است. مجموع این ویژگی ها تشکیل دهنده ی سبک رمان نویسی سحر خلیفه است که آثار او را از نوشته های سایر نویسندگان متمایز می سازد. این پژوهش حاصل بررسی دقیق و واژه به واژه ی هشت رمان از ده رمان سحر خلیفه است که ارتباطی مستقیم با قضیه ی فلسطین دارند («الصبار»، «عباد الشمس»، «باب الساحه»، «المیراث»، «صوره و أیقونه و عهد قدیم»، «ربیع حار»، «أصل و فصل» و «حبی الأول»)، تا از این طریق ویژگی های سبکی این آثارکه سهم به سزایی در موفقیت آن نیز داشته است آشکار گردد .

چکیده: سبک شناسی، یکی از موضوعات ادبی است که در چند دهه اخیر توجه بسیاری از ادبا و سخنوران رابه خود جلب نموده است. شناخت سبک، آگاهی های زیادی درباره شخصیت، دانش، اندیشه، عقاید و رفتارهای زبانی یک شخص به ما می دهد. ازاین رو سبک شناسی به طورکلی برای کسانی که با کاوش گری در رفتارهای زبانی افراد سروکار دارند مهم است. ازجمله متونی که شایستگی و ارزش بررسی و تجزیه وتحلیل دارد متون مذهبی است که در این میان نهج البلاغه دارای موقعیت ممتاز و خاصی می باشد. نهج البلاغه در ادبیات عرب بعد از قرآن و احادیث پیامبر اسلام دارای زیباترین و فصیح ترین سخنان است. از میان خطبه ها و نامه ها، نامه ?? امیر المومنین علی علیه السلام که خطاب به فرزند بزرگوارش امام حسن مجتبی علیه السلام می باشد، به دلیل جلوه های تربیتی،اخلاقی، عبادی، اجتماعی و بیان سرنوشت انسان از جایگاه بسیار مهمی برخورداراست. هماهنگی موسیقی درونی نامه با موضوع آن و انتخاب اسلوب های نحوی و بلاغی مناسب باهدف موردنظر و تناسب بسامدهای واژگانی باهدف نگارنده، از ویژگی های بارز این نامه می باشد. در این پژوهش، با بررسی سبک شناختی این نامه، از سه دیدگاه زبانی، ادبی و فکری به بیان زیبایی ها و ارزش ها و سبک این نامه به روش تحلیلی-توصیفی می پردازیم. کلمات کلیدی: نهج البلاغه، نامه ??، سبک شناسی