داستان «مسرور و مقرور» اثر احمد شفیق بهجت، از نویسندگان، روزنامه نگاران و ادبای معاصر طنزنویس مصر است که اواخر سال گذشته میلادی (2011) بر اثر بیماری چشم از جهان فرو بست، این داستان بالغ بر 79 صفحه است، احمد بهجت به عنوان ادیب و نویسنده ای برجسته در مصر، داستان ها و مقالات ارزشمندی به رشته تحریر درآورد و در زندگی ادبی خود در روزنامه ها و مجلات متعددی مشغول فعالیت شد.این ادیب مصری بیشتر در زمینه های فلسفی ـ عرفانی، داستان های آموزشی ـ قرآنی و ادبیات طنز قلم زد که مسرور و مقرور از جمله آثار آموزشی ـ قرآنی او به زبانی ساده و قابل فهم و در عین حال با کنایه طنز آمیز است.این داستان زندگی «مسرور» را به عنوان مردی ثروتمند و «مقرور» را که مردی فقیر است، به تصویر می کشد و نویسنده در آن با شرح بخش هایی از زندگی این دو، سعی دارد سعادت و خوشبختی یا شقاوت و بدبختی آنان را در دنیا و آخرت با اقتباس از آیات قرآن به مخاطب تفهیم کند.احمد بهجت در این اثر که گویای اقتباس از آیات قرآن است، تلاش می کند در پایان به مخاطب القا کند که سعادت یا شقاوت در آخرت، محصول دروشده ای است که انسان در این دنیا با کار خوب یا بد خود آن را می کارد و چه بسا انسان هایی مانند مقرور با توبه واقعی در پیشگاه الهی و روی آوردن به عبادت خدا و انجام کارهای خیر، سعادت حقیقی در آخرت را برای خود رقم بزنند و در مقابل اشخاصی مانند مسرور همچنان جاهل مانده و با درگیرشدن در مادیات، سعادت حقیقی را در این دنیا جستجو کنند.