سلول های خورشیدی فعال شونده با رنگینه نسل سوم سلول خورشیدی هستند. این سلول ها که اولین بار با بازده بالا در سال 1991 ساخته شدند، گرچه بازده کمتری از سلول های سیلیکونی سنتی دارند ولی هزینه و انرژی کمتری برای ساخت آنها مصرف می شود. به منظور ساخت این نوع سلول های خورشیدی به لایه ای نانو متخلخل با ضخامت میکرومتری دی اکسید تیتانیوم نیاز است. لایه نشانی الکتروفورتیکی نانوذرات روشی موثر و کم هزینه به منظور ایجاد این قابلیت است. در این پژوهش از سوسپانسیونی از نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در 6 نوع الکل (متانول، اتانول، 1-پروپانول، بوتانول، پنتانول و هگزانول) برای ساخت فوتوالکترود استفاده شد. با بهینه سازی متغیرهای الکتروفورتیکی نظیر محیط لایه نشانی، ولتاژ، غلظت و استفاده از لایه نشانی چندمرحله ای لایه ای متخلخل، بدون ترک و به ضخامت 10 میکرومتر و ریزساختار مناسب ایجاد شد. از کیفیت این لایه ها با استفاده از میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ نیروی اتمی اطمینان حاصل شد و سپس این لایه در جایگاه فوتو الکترود در ساخت سلول خورشیدی به کار رفت. منحنی جریان- ولتاژ سلول ساخته شده رسم و ولتاژ مدار باز و جریان مدار کوتاه با استفاده از منحنی جریان-ولتاژ بدست آمد. دلیل تفاوت عملکرد سلول های خورشیدی ساخته شده از دی اکسید تیتانیوم مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت این نتیجه حاصل شد که سلول های خورشیدی ساخته شده از دی اکسید تیتانیوم در محیط های الکلی سنگین تر به دلیل اتصال بین ذره ای نانوذرات دارند.