طراحی اولیه ی مسیر یا مطالعات فاز صفر یکی از مهم ترین مراحل راهسازی است که در طی آن بایستی محل عبور راه پیش از اقدام به ساخت از جنبه های مختلف بررسی شود تا ایمن ترین و اقتصادی ترین راه شناسایی شود. عدم توجه به پیامدهای زمین شناسی زیست محیطی و ایمنی طرح های توسعه، باعث به هدر رفتن منابع سرزمین و ایجاد فاجعه های زیست محیطی و اقتصادی می شود که مغایر با نگرش توسعه ی پایدار می باشد. لذا به منظور جلوگیری از وارد آمدن خسارات جبران ناپذیر اقتصادی و زیست محیطی، انجام مطالعه و داشتن اطلاعات کافی از منطقه ی پیاده سازی ضروری است. هدف در این پایان نامه ارائه ی مسیری بهینه از نظر زمین شناسی زیست محیطی، مهندسی و همچنین اقتصادی از همدان تا ساوه می باشد. لذا با در نظر گرفتن وضعیت زمین-شناسی (سنگ شناسی، موقعیت هندسی لایه ها، گسل ها، شکستگی ها)، آبراهه ها، توپوگرافی، پوشش گیاهی، کاربری اراضی و مناطق حفاظت شده به طراحی کوتاه ترین مسیر بین این دو نقطه پرداخته شده است. نتایج حاصل از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در نرم افزار arc gis نشان می دهد که مسیریابی ارائه شده باعث صرفه-جویی در زمان و هزینه ی طراحی و ساخت می شود. در ضمن مسیر طراحی شده نسبت به مسیر موجود از نظر زمین شناسی زیست محیطی دارای شرایط مطلوب تری است و عبور از مناطق دارای پوشش گیاهی در آن کمتر از مسیر موجود است. آنالیز پوشش گیاهی با استفاده از تصاویر سنجنده ی modis واقع بر سکوی terra و با تشکیل تصویر مربوط به شاخص گیاهی ndvi در تیرماه سال 1391 صورت گرفت. همچنین عبور مسیر طراحی شده از محل آبراهه ها و گسل های کمتر در مقابل مسیر موجود را می توان به عنوان مزیتی اقتصادی و فنی در نظر گرفت. در ضمن مسیر طراحی شده از نظر طولی کوتاه تر از مسیر موجود می باشد و از محدوده ی مناطق حفاظت شده عبور نمی کند. در زمینه ی جنس سازندهایی که مسیر طراحی شده و مسیر موجود از آن ها عبور می-کنند نیز مزیت با مسیر طراحی شده است. در نهایت حجم عملیات خاکی مسیر جدید که با استفاده از مدل ارتفاعی رقومی سنجنده ی aster مربوط به سال 2006 به دست آورده شده است، نشان دهنده ی حجم بسیار کمتر عملیات خاکی نسبت به مسیر موجود می باشد، که موجب کاهش هزینه ی ساخت و توجیه اقتصادی آن می-گردد. لذا با در نظر گرفتن شرایط ذکر شده، مسیر طراحی شده از جنبه های اقتصادی، فنی و زمین شناسی زیست محیطی نسبت به مسیر موجود از مزایای بیشتری برخوردار است.