همچنان که هنر هر دوره ، میراث دار هنر پیشین خود است ، سنت کتابت نسخ خطی در هر زمان، مواریث کهن هنر ایرانی را به نسل های بعد از خویش ، منتقل کرده است ، در این میان ، نسخه خطی "شاهنامه رشیدا" که در نیمه دوم حکومت صفویان بر پایه های مکتب اصفهان بنا گردید بر سنت کتاب آرایی شاهکارهای پیشین ، قوام یافت و سلیقه دوران خویش را با مولفه های جدید و اشاراتی هم گام ، با زمان خود ماندگار کرد . هدف پژوهش حاضر ، معرفی ویژگی های ساختاری و شناخت منابع مختلف الهام و چگونگی تأثیر گذاری آن در شکل گیری سبک تصویری نگاره های این شاهنامه می باشد. پایبندی به اصول و تفکر زیبایی شناسی مکتب نقاشی اصفهان به عنوان بستر شکل گیری اثر ، در تصاویر این نسخه مشهود است و بررسی ساختار صوری نگاره ها ، حاکی از حضور سنت های نگارگری کهن ، در تار و پود تصاویر است که طی قرون متمادی به حیات خود ادامه داده و با حفظ و انتقال شاخص ها واصول بنیادین خود در نگاره های شاهنامه رشیدا تجلی یافته است.