ابوحیان توحیدی از دانشمندان گمنام در دوران احیای فرهنگ و تمدن اسلامی در دوره آل بویه است وی شخصیتی پیچیده داشت که طعن و تمجید افراد را با هم می آمیخت افرادی که از نظر فکری با او هم رأی بودند مورد تمجید قرار می داد و از مخالفان خود به بدی یاد می نمود. فیلسوفی بود که فلسفه را خوب خوانده و متوجه آن می شود.امام با خیلی از امور فلسوی مخالف بود و از دخالت فلسفه در امور دینی به شدت جلوگیری می کرد.